اپوزيسيون رژيم ملاها، كه در بورژه گردآمده بود خواهان لائيسيته ميشود

روی هزاران پلاكارد زرد كه مردم بلند كرده بودند میشد خواند «۱۰۰۰ اشرف». اشرف نام كمپ تبعیدیان ایرانی است كه در صحرای عراقی ساخته شده است. اشرف همچنین یكی از سمبلهای شورای ملی مقاومت، ائتلاف گروه های اپوزیسیون ازجمله مجاهدین خلق ایران است كه با هوادارانش در ۹ژوئیه در یك صحنه سیاسی در پارك نمایشگاه های عظیم بورژه در استان سن سن دونی فرانسه گرد آمده بودند. در سپتامبر ۲۰۱۳ كمپ پناهندگان، كه اعضای اپوزیسیون ایران در آن بسر می‌بردند هدف حمله قرار گرفت. در یك حمام خون بیش از ۵۰زندگی شكسته شد. صدها شركت كننده كه تشنه تغییر هستند شعار میدهند «یك، دو سه، هزار اشرف! هزار اشرف میسازیم، هزار شهر مقاومت، هزار كانون نه به رژیم ملاها، و آری به آزادی و دمكراسی.»
اعضای جامعه در تبعید، شخصیت‌های سیاسی و روحانیون مذهبی بین المللی، همه خواستار یك ایران آزادتر هستند. آن‌ها دیگر رژیم مستبد فعلی، كه یك تئوكراسی اسلامی كه توسط یك رئیس جمهور حسن روحانی و یك ولی فقیه علی خامنه‌ای اداره میشود را نمی خواهند.
بجای آن آن‌ها می‌خواهند شاهد این باشند كه مریم رجوی، پرزیدنت شورای ملی مقاومت ایران مستقر شود. وی كه محجبه است و لباس سبز بتن دارد، سخنرانیش در نیمه بعد از ظهر، رعدی از كف زدنها را به همراه دارد. وی فریاد میزند «هموطنان كرد، عرب و بلوچ، پیروان مذاهب مختلف، بطور خاص خواهران و برادران سنی ما، میگویند كه بیش از همیشه هدف سركوب و تبعیض قرار دارند، از دستگیری‌ها و اعدام‌ها در اهواز در جنوب غربی ایران و تا خمپاره باران‌ها روستاهای كردستان.»
در قلب برنامه سیاسی او كه از ده ماده مركزی تشكیل شده است، همچنین تغییر نظم مذهبی قرار دارد: «مقاومت ایران نسبت به جدایی دین از دولت متعهد است. هرگونه تبعیض علیه پیروان كلیه ادیان و مذاهب ممنوع خواهد بود». برای تفكر در مورد این مسائل، شورای ملی مقاومت ایران كه به هیچ مذهبی وابسته نیست، از یك كمیسیون آزادی مذاهب برخوردار است كه و در آن به دلیل توجه به امر برابری قریب به ۲۰نفر از مذاهب مختلف عضو میباشند.
زندگیهایی كه تغییر می یابند
در جمهوری اسلامی ایران كه از انقلاب ۱۹۷۹ نشئت گرفت، مذهب بر سیاست ارجحیت دارد. ولی فقیه روی مجریه سلطه دارد هم‌چنین روی قوه مقننه و قضایی بطوری كه حق دارد رئیس جمهور، كه منتخب انتخابات عمومی است را عزل كند. هم‌چنین اگر اكثریت مردم وابسته به مذهب رسمی هستند – اسلام شیعه اثنی عشری – در ایران مسیحیان، مسلمانان سنی، یهودیان، زرتشتیان، بهایی‌ها و یارسان (اهل حق) نیز زندگی می‌كنند كه آزادی دینی شان مخدوش میباشد. همان طور كه گزارش تكان دهنده عفو بین الملل این را نشان میدهد: «اخبار حاكی از دستگیری و اسارت دهها بهایی، نو مسیحیان و اعضای اقلیت‌های مسیحی، ازجمله بخاطر دادن دروس به دانشجویان بهایی كه دروس عالیه بر آن‌ها ممنوع است، میباشد.»
در میان جمعیت ایرانیانی هستند كه مورد سركوب مذهبی واقع شده اند. مثل سعید كه امروز در ایالات متحده در تبعید است. وی در حالیكه جوانی با مذهب شیعه بود، وقتی كه مسیحی میشود زندگیش تغییر میكند و بعد دیگری می یابد. وی كه كشیش است یك شبكه از كلیساها در حدود سی شهر ایجاد میكند. اجرای مناسك بطور مخفیانه در خانه های افراد انجام میگیرد. همه چیز در سال ۲۰۱۳ وقتی كه رژیم او را به هشت سال زندان محكوم میكند متوقف میشود. وی میگوید «من به اصطلاح بخاطر فعالیت سیاسیم دستگیر شدم. ولی در واقع تنها تعهدات مذهبیم مزاحم بود.». امروز سعید آزاد است و نسبت به سرنوشت نوكیشان مسیحی دیگر غمگین است كه به گفته او تعدادشان افزایش می یابد.
ما با كریم برخورد میكنیم، كه او نیز چمدان‌هایش را در آنور اقیانوس‌ها زمین گذاشت. وی ۵۰سال دارد و او نیز شعیه را برای پیوستن به مذهب سنی ترك كرده است. این پناهنده سیاسی میگوید: «رژیم ملاها مرا از شیعه رویگردان كرد دیگر در چشم من یك مذهب صلح نبود.». محسن متخصص انفورماتیك ۳۴ساله كه شش سال است در فرانسه است خوشحال است كه امروز آزادانه می‌تواند در مورد اعتقادات مذهبی اش سخن بگوید «در ایران، بهتر است آدم حرف نزند وقتی كه شیعه نیست. تنها دوستانم در جریان دعم اعتقاد من به خدا بودند.»
حمایت ژاك گایو
این ایرانیان در تبعید، كه بعضا مسیرهای پر درد و رنجی را طی كردند میتوانند روی حمایت كشیشان خارجی كه در گردهمایی حضور دارند حساب كنند. بسیاری از آن‌ها از ایالات متحده و انگلستان آمده اند مثل كشیش ادوارد یانگ، كه حضور خود را كاملا طبیعی میداند: «مسیحیت یك مذهبی صلح و عشق است، نقش ما به عنوان كشیش این است كه از سركوب شدگان مذهبی دفاع كنیم.». دانیل دلگادو كشیش اوانژلیك از ایالت نیویورك نیز با همین بحث موافق است و او آمده است كه «امید را همراه خلقی سركوب شده» بكند.
در كنار این رهبران كاریسماتیك، حضور یك اسقف فرانسوی میتواند تعجب را بر انگیزد. اما ژاك گایو اسقف سابق شهر اورو كه بخاطر مواضع میلیتان خود شناخته شده است دوست دارد كه با طنز خود را چنین توصیف كند كه «جزو اثاثیه قدیمی مقاومت» است. بیست و پنج سال است كه از اپوزیسیون حمایت میكند. او میگوید: «به محض اینكه واقعه شاد یا غم انگیزی باشد من به جنبش آنها میپیوندم. این گردهمایی یك نوع ویترین مقاومت ایران است. این اسقف كاتولیك كه سرد و گرم روزگار را چشیده است نگاهی با حسن نظر به شورای ملی مقاومت ایران دارد «مهم، این نیست كه وارد مقاومت بشوی، مهم این است كه تا به آخر در آن باقی بمانی. آن‌ها باقی ماندند. آنها شجاع هستند.»
به گفته شورای ملی مقاومت ایران، یك كمپ دیگر كه پناهندگان ایرانی و اعضای اپوزیسیون را در خود جا داده و در نزدیكی فرودگاه بغداد قرار دارد، از نو در ابتدای ژوئیه مورد بمباران قرار گرفت. با این وجود چند روز بعد، اپوزیسیون كماكان سر پا است و دست بالا نمی كند.