كنفرانس در مجمع پارلمانی شورای اروپا در استراسبورگ

این جلسه كه به ریاست برایان بینلی، نماینده پارلمان انگلستان و عضو كمیته سیاسی شورای اروپا با حضور دهها نماینده از جریانات سیاسی مختلف از سراسر اروپا برگزار شد، مریم رجوی سخنران اصلی این اجلاس بود.
پاتریك كندی، نماینده كنگره آمریكا (۱۹۹۱-۲۰۱۱)، آلن میل، نماینده مجلس عوام انگلستان و معاون گروه سوسیالیست‌ها در شورای اروپا، جو بنتون، از اعضای پر‌سابقه مجلس عوام و رئیس شماری از كمیته‌های پارلمانی، جوردی شوكلا، قانونگذار اسپانیایی و از اعضای شورای اروپا و اریك ورو، قانونگذار سوئیسی، ژان پیر میشل، سناتور فرانسوی و عضو شورای اروپا، تینی كوكس، كیمو ساسی، اعضای شورای اروپا از هلند و فنلاند و طاهر بومدرا، مقام عالیرتبه پیشین و مسئول پرونده اشرف در ملل متحد دیگر سخنرانان این برنامه بودند.

مریم رجوی در سخنرانی خود نسبت به خطرات فاز جدیدی از سركوب علیه مردم ایران توسط رژیم حاكم بر ایران هشدار داد و گفت: “رژیم ایران در مقابل نارضایتی گسترده مردمی و خطر خیزش‌های بزرگ اجتماعی و بحران‌های عمیق اقتصادی بشدت آسیب پذیر است. تحریم‌های بین المللی این آسیب پذیری را مضاعف كرده است. این رژیم هم اكنون در سراشیب سرنگونی قرار دارد. اوج گیری جنگ قدرت درونی رژیم بازتاب همین وضعیت است.”
“اگر این رژیم در سه موضوع اصلی یعنی نقض حقوق بشر، پروژه تسلیحات اتمی، و صدور تروریسم و بنیادگرایی عقب نشینی كند به‌سرعت در مسیر فروپاشی حركت می‌كند. دست برداشتن رژیم از هریك از این سیاست‌ها بهترین خبر برای ما و مردم ماست.”
رژیم ملایان به فاز جدیدی از سركوب و وحشیگری روی آورده است. امواج مخالفت و اعدام‌های متقابل آن در شهرهای سراسر كشور، منجمله اعدام بیش از ۲۰۰ زندانی پس از نمایش انتخابات كه ۲۲ نفر از آنان تنها در سه روزی كه روحانی در نیویورك از عدم خشونت و دمكراسی صحبت می‌كرد اعدام شدند، بخشی از دروغ‌های ننگین این رژیم فاسد می‌باشد.

مریم رجوی افزود: تازه‌ترین نمونه این سیاست حمله به كمپ اشرف و اعدام جمعی ۵۲ عضو مجاهدین و گروگان‌گیری هفت تن دیگر از آنان توسط دولت دست نشانده این رژیم در عراق است. مالكی و مشاور امنیتی او فالح فیاض با سلب مسئولیت از خودشان در اعدام جمعی مجاهدان اشرف و انكار اینكه اساساً حمله‌یی در كار بوده و تكذیب گروگانگیری به‌دنبال تولید سناریوی خودساخته خود هستند. چنین سناریوی مبتذلی توهین به شعور انسانی است. این در حالی است كه از سال ۲۰۰۹ – پس از انتقال حفاظت اشرف به حكومت عراق – تاكنون آن‌ها آن‌چنان حلقه محاصره اشرف را تنگ كرده‌اند كه حتی یك نفر خارج از عوامل دولت عراق نتوانسته است وارد اشرف شود.

تاكتیك مالكی و فالح فیاض ایجاد بهم ریختگی حول گروگان‌ها با تغییر مكان مستمر آن‌هاست تا وقتی آدرس یك زندان افشا می‌شود و سازمان ملل می‌خواهد از آنجا بازدید كند خالی از گروگان‌ها باشد و به عراقی‌ها اجازه دهد ادعا كنند كه گروگان‌ها در دستان آن‌ها نیستند.
وی تأكید كرد كه بواسطه اطلاعاتی كه ما به سازمان ملل و آمریكا داده‌ایم، آن‌ها به خوبی می‌دانند كه حمله به اشرف را مالكی انجام داده و گروگان‌ها هم در دست او هستند. آن‌ها اگر بخواهند و اگر به تعهدات مكرر و مستمرشان در قبال سلامت و امنیت ساكنان ملتزم باشند، می‌توانند از مالكی بازخواست كرده و او را در برابر التزامات بین‌المللی‌اش قرار دهند كه در این‌صورت به آزادی سریع گروگان‌ها و یا تحویل آن‌ها به یك كشور اروپایی منجر خواهد شد.
سخنرانان و شركت كنندگان در كنفرانس بر موارد زیر تأكید كردند:
۱- محكومیت نقض فزاینده و سیستماتیك حقوق بشر در ایران به‌ویژه اعدام‌های خودسرانه كه پس از ریاست جمهوری روحانی ابعاد مضاعفی به خود گرفته است. شركت‌كنندگان از دول عضو درخواست كردند كه اطمینان حاصل كنند كه هرگونه رابطه با رژیم آخوندی مشروط به بهبود وضعیت حقوق بشر و توقف اعدام‌ها باشد.
۲- ضرورت اتخاذ یك سیاست قاطع در مقابل رژیم ایران با افزایش تحریم‌ها و رد اعطای هر گونه امتیاز به رژیم. كنفرانس شاخص‌های پنجگانه مریم رجوی برای تغییر در رژیم ایران را كه در ماه ژوئن منتشر شد مورد تأكید قرار داد كه عبارت بودند از: آزادی تمامی زندانیان سیاسی، آزادی تمامی احزاب سیاسی، آزادی بیان، پایان دادن به پروژه تسلیحات اتمی، و پایان بخشیدن به دخالت در منطقه به‌ویژه در سوریه و عراق. آن‌ها افزودند كه ۱۰۰ روز پس از انتصاب روحانی هیچ نشانی از هیچ یك از این شاخص‌ها وجود ندارد.
۳- فراخوان به شورا و دول عضو كه دولت عراق را برای آزادی گروگان‌های اشرفی تحت فشار قرار دهند و در صورت عدم آزادی گروگان‌ها در روابط خود با عراق تجدید نظر كنند.
4- یك تیم مانیتورینگ ملل متحد و یك واحد از نیروهای كلاه آبی ملل متحد باید به‌طور تمام وقت در لیبرتی و اطراف آن مستقر شوند.
۵- دبیركل و كمیسر عالی حقوق بشر باید یك تحقیقات مستقل در مورد جنایت اول سپتامبر انجام داده و عاملان آن را در مقابل عدالت قرار دهند.
۶- دول عضو باید راه‌هایی بیابند كه ساكنان لیبرتی را بپذیرند. تعلل كشورهای اروپایی در این مسأله، به‌ویژه عدم موافقت با بازگشت ۹۰۰ نفری كه پناهنده این كشورها هستند شرم آور بوده و باید به آن پایان داده شود.
۷- مجمع پارلمانی شورای اروپا باید یك گزارشگر برای یك تحقیق مستقل منصوب كند كه اینكار می‌تواند به پایان دادن به آزار و اذیت، خشونت و قتل ایرانیان چه در تبعید و چه در ایران كمك كند.
8- كنفرانس با ساكنان لیبرتی كه در اعتراض به قتل عام اول سپتامبر در اشرف و به گروگان گرفته شدن هفت تن از یارانشان در اعتصاب غذا به سر می‌برند، و هم‌چنین با كسانی كه در كشورهای مختلف جهان در حمایت از ساكنان لیبرتی دست به تحصن زده‌اند اعلام همبستگی كرده و تأكید نمود از هیچ تلاشی برای تحقق آزادی گروگان‌ها و سلامت ساكنان لیبرتی دریغ نخواهد نمود.