سخنرانی در اجلاس پارلمان اروپا ـ بروکسل
اجازه بدهید در همین جا از نقش نمایندگان این پارلمان، به‌ویژه کمیته دوستان ایران آزاد و کمیته در جستجوی عدالت در حمایت از شهر اشرف تقدیر کنم. درست یک هفته پیش در چهارم نوامبر، مردم ایران بازهم قیام کردند.
در مقایسه با قیام‌های پنج ماه گذشته، این بار در شهرهای بیشتری قیام شد، در تهران و ۲۰ شهر بزرگ ایران.
این بار جمعیت بیشتری به خیابان‌ها آمد. از قشرهای متفاوت و سنین مختلف، از دانش‌آموزان ۱۵ ـ ۱۶ ساله تا پدران و مادران سالخورده.
اما همه یک شعار داشتند: علیه دیکتاتوری
و همه یک خواست داشتند : تغییر رژیم.
تا آنجا که در تهران عکس بزرگ خامنه‌ای ولی فقیه را پایین کشیدند و در کف خیابان روی آن راه رفتند.
قیام‌کنندگان نرمش‌های آقای اوباما با ملایان را هم نکوهش کردند.
به علاوه، شعار می‌دادند که ما بمب اتمی نمی‌خواهیم.
و شعار دیگر این بود که صلح برای دنیا دمکراسی برای ایران. بله این صدای حقیقی مردم ایران است.
در روز چهار نوامبر، هم‌چنان که رهبر مقاومت مسعود رجوی گفت: «همه چیز حکایت از یک عزم فراگیر ملی برای سرنگونی رژیم منفور ولایت فقیه و رسیدن به آزادی و حاکمیت ملت داشت».
در نقطه مقابل، رژیم سرکوب جامعه، دخالت در کشورهای منطقه و تلاش برای ساختن بمب اتمی را شدت بخشیده است.
دیدید که رژیم مذاکرات اتمی ماه اکتبر را به شکست کشاند. زیرا می‌خواهد به بمب اتمی دست یابد.
ملایان نقشه مسیر روشنی دارند. آن‌ها مذاکره را مطابق دستور العمل خامنه‌ای به وسیله پیشروی سنگر به سنگر در تولید بمب تبدیل کرده‌اند. به‌طوری که همزمان هر سه عنصر برنامه تسلیحات هسته‌یی یعنی غنی‌سازی اورانیوم و توسعه موشکی و ساختن کلاهک جنگی را پیش می‌برند.
آن‌ها اکنون با پیگیری پروژه‌یی به نام پی ۱۱۱ در حال ساختن کلاهک جنگی هستند.
همزمان، غنی سازی اورانیوم ۲۰ درصد در داخل ایران را هدف قرار داده‌اند. به این منظور آن‌ها خواستار خرید اورانیوم از خارج می‌شوند تا با به‌دست آوردن اولین بهانه، تولید اورانیوم ۲۰ درصدی را شروع کنند.
واقعیت این است که رژیم برای بازگرداندن تعادل خود پس از قیام‌ها خیلی بیشتر از گذشته به بمب نیاز دارد. از این رو جامعه جهانی باید در برابر آن قاطعیت به خرج بدهد.
دوستان گرامی؛
با شروع دوران جدیدی در رابطه با ایران، مقاومت مردم ایران و راه حل و چشم انداز آن اهمیت تعیین‌کننده یافته است.
اجازه بدهید رئوس پروژه سیاسی مقاومت ایران را در چند نکته خلاصه کنم:
ـ هدف ما کنار زدن رژیم ولایت فقیه و برقراری یک دمکراسی کثرت گراست.
ـ راه حل ما، راه حل سوم است که هم گزینه مماشات با ملایان را رد می‌کند و هم دخالت نظامی خارجی را و بر تغییر دمکراتیک به دست مردم و مقاومت ایران استوار است.
این راه حلی است که قیام جاری در ایران، صحت آن را اثبات کرد.
ـ ما برای برگزاری انتخابات آزاد در ایران پیوسته فراخوان داده و باز هم فراخوان می‌دهیم.
یک انتخابات آزاد تحت نظر ملل متحد و نه بر اساس اصل ولایت فقیه.
در برابر استبداد مذهبی، ما به مردم ایران و به همبستگی ملی ایرانیان متکی هستیم.
نفی رژیم ولایت فقیه، هدف مشترک اکثریت قریب اتفاق مردم ایران با هر گرایش سیاسی و عقیدتی و با هر قومیت و مذهبی است.
مقاومت ایران طرح جبهه همبستگی ملی را ارائه کرده است. جبهه همبستگی ملی، همه احزاب، گروه‌ها و شخصیت‌هایی را که خواستار نفی تمامیت رژیم ولایت فقیه و برقراری یک جمهوری لائیک‌اند را در بر‌می‌گیرد.
ما از شروع قیام سراسری، حتی جناح مغلوب رژیم را به نفی تمامیت ولایت فقیه فراخواندیم و گفتیم در این صورت به آن‌ها خوش آمد می‌گوییم. در ماه‌های اخیر هنگامی که به خواست ملایان نیروهای عراقی به کمپ اشرف حمله کردند، تمام گروه‌ها و شخصیت‌های ایران به‌رغم مواضع و گرایش‌های گوناگون و حتی متضاد، یک صدا آن را محکوم کردند. این اتفاق نظر بی‌سابقه نشانه پیشرفت همبستگی ملی ایرانیان است.
تا آنجا که به آینده بر‌می‌گردد:
– ما خواهان استقرار یک جمهوری کثرت گرا و لاییک هستیم.
– در ایران آینده از شکنجه و اعدام خبری نخواهد بود.
– زنان از حقوق برابر با مردان از جمله در رهبری سیاسی برخودار خواهند بود.
– ما خواهان یک ایران غیر اتمی هستیم.
– ما می‌خواهیم در صلح و آشتی با همسایگان مان و با تمام کشورهای جهان بسر ببریم.
دوستان گرامی؛
ملایان به موازات کشتار قیام‌کنندگان، در حال سرکوب و توطئه چینی بی‌وقفه علیه اشرف (محل استقرار۳۴۰۰ تن از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران) هستند. زیرا سرکوب اشرف را لازمه مهار قیام‌ها می‌دانند.
لحظاتی پیش صحنه‌های حمله مرگبار ۲۸ و۲۹ ژوییه به اشرف را دیدیم، ۱۱ نفر از ساکنان بی‌دفاع به قتل رسیدند، بیش از پانصد نفر مجروح شدند و ۳۶ نفر به مدت ۷۲ روز گروگان بودند. آن‌ها بر اثر مقاومت خودشان و پایداری ساکنان اشرف و یک کارزار گسترده جهانی آزاد و به اشرف بازگردانده شدند.
این یک شکست دردناک برای ملایان بود. اما آن‌ها این بار می‌خواهند ساکنان اشرف را در داخل عراق جابجا کنند تا راه را برای کشتار وسیع‌تر آن‌ها هموار کنند. این توطئه به‌خصوص موقعیت هزار زن ساکن اشرف را با خطر جدی مواجه می‌کند.
جابجایی اجباری ساکنان اشرف در داخل عراق، آن‌هم بعد از ۲۳ سال اقامت قانونی در این کشور غیرقانونی و نقض حقوق بشردوستانه بین المللی و حقوق بشر بین المللی است.
حضور ساکنان اشرف منطبق بر قوانین بین المللی است هم‌چنین از حمایت گسترده مردم عراق برخوردار است.
ناشنیده ماندن هشدارهای یک سال گذشته ما درباره خطر توطئه‌های رژیم علیه اشرف دست ملایان را در کشتارهای ۲۸ ژوئیه باز کرد. امیدوارم دولت‌ها و مجامع بین‌المللی این بار به این هشدارها توجه کنند.
راه حل ما برای اشرف بسیار روشن است:
ـ سازمان ملل رسماً جابجایی اجباری ساکنان اشرف در داخل عراق را منع کند.
ـ دولت آمریکا تا هنگام خروج قوایش از عراق یعنی پایان ۲۰۱۱ تضمین‌های لازم را در خصوص عدم حمله و خشونت و جابجایی اجباری علیه ساکنان اشرف فراهم سازد.
ـ و دولت عراق ملتزم به قطعنامه ۲۴ آوریل پارلمان اروپا باشد. محاصره اشرف را لغو کند، حقوق ساکنان اشرف را در چارچوب کنوانسیون‌های ژنو به‌رسمیت بشناسد و از جابجایی اجباری آن‌ها ممانعت کند.
من برای تحقق این راه حل از شما کمک می‌خواهم.
باید خاطرنشان کنم که اشرف تماماً توسط ساکنان آن ساخته شده و هزینه آن توسط همین مقاومت تأمین شده است. از همان ابتدا یعنی از سال ۱۹۸۶ حریم اشرف محترم شمرده شده است. امری که در دهه ۹۰ نیز توسط سازمان ملل نیز مورد تأیید قرار گرفت. بر این اساس حریم اشرف باید هم‌چنان محترم شمرده شود و از تعرض و تجاوز در امان باشد.
امروز رژیم در محاصره قیام مردم ایران و در فاز نهایی است.
از دولت‌های اتحادیه اروپا می‌خواهیم که در دفاع از حقوق بشر مردم ایران سیاست قاطعانه‌‌یی در پیش بگیرند و اجازه ندهند که رژیم ملاها روابط اقتصادی و دیپلماتیک خود با اروپا را توجیه سرکوب جامعه ایران کند.
هموطنان من، به تلاش شما در حمایت از یک راه حل ایرانی برای مسأله ایران بیش از همیشه امید بسته‌اند.
از همه شما متشکرم.
- برچسب‌ها:نقض حقوق بشر
