سخنرانی در مقر اروپایی سازمان ملل در ژنو

ریاست محترم!
خانم‌ها، آقایان!
از دیدار با شما بسیار خوشوقتم.
اجازه بدهید سخنانم را با درود به خاطره پروفسور کاظم رجوی سمبل دفاع از حقوق‌بشر ایران که تروریست‌های اعزامی از تهران او را در اینجا به گلوله بستند، آغاز کنم.

این ساختمان محل فعالیت‌های او در دفاع از حقوق‌بشر بود و بسیاری از شما او را از نزدیک می‌شناختید.
آخوندهای حاکم بر ایران دشمن حقوق‌بشر و از این‌رو دشمن ملل متحد‌اند. و از هرگونه پاسخ‌گویی به جنایت‌های بی‌شمار خود طفره می‌روند. کما این که حتی حاضر به پذیرش گزارش‌گر ملل متحد در مورد حقوق‌بشر ایران نشده و به او اجازه رفتن به ایران نمی‌دهند.
آن‌ها تنها در شش ماه نخست امسال بیش از ۲۰۰زندانی را اعدام کرده‌اند که به گفته دادستان‌ کل رژیم ۴۵نفر آن‌ها اتهام امنیتی داشته‌اند. البته این موارد فقط اعدام‌های اعلام شده توسط رژیم را نشان می‌دهد در حالی‌که تعداد واقعی اعدام‌شدگان فراتر از این‌هاست.

موضوع جلسه امروز اشرف است که اکنون یک پرونده بسیار حساس حقوق‌بشری است. پس از قتل‌عام ۱۹فروردین دولت عراق با اعلام ضرب‌الاجل پایان‌ سال جاری برای تعطیلی اشرف ماشه کشتار بعدی را کشیده است. اظهارات هفته پیش نخست وزیر عراق درباره صدور ۱۲۱حکم دستگیری علیه ساکنان اشرف و سخنان وزیر اطلاعات ملایان در مورد هماهنگی‌های انجام شده در عراق برای تلاشی و انحلال مجاهدین این روند را تأیید می‌کند. متاسفانه مواضع غیرمسئولانه سفارت آمریکا مبنی بر جابه‌جایی ساکنان‌ اشرف در داخل عراق عملاً وضعیت را خطرناک‌تر کرده است.

در برابر چنین وضعیتی چه باید کرد؟ ملل متحد و نهادهای آن در قبال وضعیت کنونی اشرف مسئولیت سنگینی دارند و می‌توانند از بروز یک فاجعه مجدد جلوگیری کنند. کمیسر عالی حقوق‌بشر در مورد کشتار ۱۹فروردین(۸آوریل) گفت: «همه از مدتها پیش بیم چنین فاجعه‌ای را (در اشرف) داشتند». سازمان‌های غیردولتی نیز بارها هشدار داده بودند. اما متأسفانه این هشدارها شنیده نشد. در حالی‌که اگر سازمان‌ملل به‌موقع عمل می‌کرد می‌توانست مانع مهمی در برابر این قتل‌عام باشد.

خانم پیلای از نخستین کسانی بود که بر انجام تحقیقات شفاف و بی‌طرفانه درمورد جنایت ۱۹فروردین تأکید کرد. اما تاکنون اقدام مشخصی در این زمینه به‌عمل نیامده است. دولت عراق ساکنان اشرف را فاقد استاتو قلمداد می‌کند تا حمله بعدی به آن را مشروع نماید. اما کمیساریای عالی پناهندگان‌ ملل متحد تاکنون هیچ اقدام بازدارنده‌یی نکرده است. سازمان ملل برای لغو محاصره پزشکی ساکنان اشرف و خاتمه شکنجه روانی ۱۹ماهه آنان با ۳۰۰بلندگو اقدام مؤثری نکرده است.

من هم‌چنین می‌خواهم به کمپین دروغ‌پراکنی آخوندها علیه مقاومت ایران اشاره کنم که بخشی از زمینه‌سازی برای کشتار ساکنان اشرف یا توجیه قتل‌عام، در اشرف است. آن‌ها از جمله ادعا می‌کنند که ساکنان اشرف زیر فشار و اجبار و نه داوطلبانه در اشرف ماندهاند. مقاومت ایران تابحال چهاربار رسما به هیأت هم‌یاری ملل متحد اطلاع داده است که به یکایک ساکنان اشرف این موضوع ابلاغ شده است که هرکس تمایل دارد در هر زمانی که می‌خواهد می‌تواند اشرف را ترک کند. به این‌منظور گزینه‌های مختلف نیز، یادآوری شده است که عبارتست از:
مراجعه به پلیس خروج از اشرف همراه با هیأت یونامی یا خروج از اشرف پس از پایان محاصره.

نهادهای سازمان ملل می‌توانستند در تماس و گفتگو با ساکنان اشرف در پایان‌دادن به این کارزار کثیف و از بین بردن زمینه‌چینی‌های سیاسی و روانی برای کشتار ساکنان نقش داشته باشند. اما متاسفانه یونامی تاکنون صدها مورد، درخواست ملاقات ساکنان اشرف را بی‌پاسخ گذاشته است. ملل متحد می‌تواند مبتکر یک راه‌حل صلح‌آمیز و پایدار برای این بحران باشد. عوامل زیادی وجود دارد که سازمان ملل را در این مأموریت انسانی یاری می‌کند. به‌خصوص که به‌گواهی ۲۲نظریه حقوقی حقوق بین‌الملل حقوق انسان‌دوستانه بین‌المللی و بسیاری از کنوانسیون‌های بین‌المللی در طرف اشرف قرار دارد. هم‌چنین حمایت گسترده جهانی به‌ماموریت سازمان ملل کمک میکند. اکثریت ۳۰پارلمان در جهان حمایت خود را از دخالت سازمان ملل در دفاع از اشرف اعلام کرده‌اند.

کمیته خارجی کنگره آمریکا به اتفاق آرا متممی را به لایحه بودجه وزارت خارجه اضافه نمود که از دولت آمریکا میخواهد از جابه‌جایی اجباری ساکنان اشرف در داخل عراق را جلوگیری کند و تسهیلات لازم را برای حضور قوی ناظران ملل متحد در اشرف به‌عمل بیاورد.
در همین راستا بسیاری از مقامات‌ عراقی از جمله رئیس مجلس معاون رئیس‌جمهور و معاون نخست‌وزیر و رهبران سیاسی عراقی ضمن حمایت از حقوق ساکنان اشرف جابه‌جایی را رد کرده و از راه‌حل پارلمان اروپا، مبنی بر بازاسکان ساکنان اشرف در کشورهای ثالث حمایت کرده‌اند. این راه از سوی بارونس اشتون، نماینده عالی اتحادیه اروپا و برخی از دولت‌های اروپایی با تفاهم و استقبال مواجه شده است. کمیسرعالی حقوق‌بشر ملل متحد روز ۱۵آوریل از کشورهای مختلف خواست برای انتقال ساکنان اشرف به کشور ثالث کمک کنند.
دبیرکل ملل متحد نیز در گزارش اخیر خود به شورای امنیت خواستار حمایت همه دولت‌های عضو از راه‌حلی شد که مورد حمایت ساکنان‌ اشرف و حکومت عراق باشد. اجرای این طرح نیاز به دو عنصر دارد. یکی زمان و دیگر، تضمین حفاظت ساکنان تا انتقال همه آن‌ها به کشور ثالث. کلید هر دو موضوع در دست سازمان ملل است.

کمیساریای عالی حقوق‌بشر با استقرار دائمی هیأتی از ناظران در اشرف میتواند کمک بزرگی به تضمین حفاظت آن‌ها بنماید و کمیساریای عالی پناهندگی با بازتایید استاتوی پناهندگی ساکنان راهبند حمله نیروهای عراقی بشود. عملکرد ملل متحد در چندین بحران بزرگ بین‌المللی گواهی می‌کند که هر جا که ملل متحد نقش فعالی برعهده گرفته و توانایی‌های خود را به کار انداخته توانسته است از یک بحران انسانی جلوگیری کند یا ابعاد آن را کاهش دهد.

و هر‌جا که از نقش و مسئولیت خود فاصله گرفته دیگر هیچ مانعی در برابر فاجعه‌آفرینی قدرت‌های متجاوز وجود نداشته است.
تاریخ این فجایع وحشتناک را که قابل پیشگیری بود از یاد نمی‌برد.
رئیس‌جمهور پیشین آمریکا بیل کلینتون در کتاب خاطرات خود می‌نویسد که بی‌عملی در برابر فاجعه دهشتناک رواندا «یکی از بزرگ‌ترین تأسفات من برای دوران ریاست جمهوری‌ام بوده است». زیرا «با تنها چندهزار سرباز و کمک متحدانمان می‌توانستیم زندگی‌های بسیاری را نجات دهیم».
و در سال ۲۰۰۰کوفی عنان، دبیرکل وقت ملل متحد، گفت: «اگر مداخله بشردوستانه نقض غیرقابل قبول اصل حاکمیت تلقی گردد چگونه می‌توانیم درقبال فجایعی نظیر رواندا یا سربرنیتسا یا نقض سیستماتیک حقوق‌بشر که تجاوز به تمام ارزش‌ها و باورهای ما از بشریت مشترک آرمانی‌مان است، واکنش نشان دهیم؟».
ما از نهادهای ملل متحد می‌خواهیم که اجازه ندهند سربرنیستا دیگری در اشرف تکرار شود.
بگذارید در پایان، مسئولیت نهادهای ملل متحد را در قبال بحران اشرف خلاصه کنم:

اول- استقرار ناظران ملل متحد در اشرف برای اینکه ببینید چه می‌گذرد.
دوم- بازتأیید استاتوی پناهندگی سیاسی ساکنان‌ اشرف بصورت جمعی و حتی به‌طور موقت توسط کمیساریای عالی پناهندگان برای برخورداری آن‌ها از حق حفاظت بین‌المللی و بعنوان یک سپر حفاظتی در برابر مالکی که حمله نیروهای عراقی را با این بهانه توجیه می‌کند که گویا ساکنان‌ اشرف پس از ربع قرن اقامت قانونی در عراق اکنون هیچ استاتو قانونی ندارند.
سوم-شروع بلادرنگ تحقیقات در مورد جنایت ۸آوریل تحت نظر ملل متحد.
چهارم- واداشتن دولت عراق به اعلام تبعيت از فراخوان‌ دبیر کل ملل متحد برای خودداری از هر گونه استفاده از زور و خشونت و پایان‌دادن به محاصره ضد‌انسانی و شکنجه روانی و بیرون بردن افراد مسلح از داخل اشرف جایی که در آن نزدیک به هزار زن‌ مسلمان بسر می‌برند.

پنجم-حمایت بین‌المللی از راه ‌حل پارلمان‌ اروپا برای انتقال ساکنان‌ اشرف به کشورهای ثالث و تأمین و تضمین حفاظت آن‌ها تا آن زمان.
من از آقای آنتونیو گوترز و خانم پیلای می‌خواهم سریع‌تر عمل کنند زیرا چهارماه پس از ۸آوریل هنوز اقدامی برای ممانعت از قتل‌عام بعدی به‌عمل نیامده و تهدیدها افزایش یافته‌اند. و همان‌طور که قبلا اعلام کرده‌ام اگر کمک‌ کننده باشد، ایرانیان و خانواده‌های ساکنان اشرف هزینه‌های حفاظت را تأمین می‌کنند تا تصویب بودجه در پروسدورهای اداری تأخیر ایجاد نکند و جان انسان‌های بی‌گناه دیگری از دست نرود.
از همه شما متشکرم.