تصویب قطعنامه علیه نقض حقوق بشر در ایران در مجمع عمومی ملل متحد

روز سه‌شنبه ۲۸ آذر (۱۹ دسامبر) مجمع عمومی ملل متحد، شصت و چهارمین قطعنامه، علیه نقض حقوق بشر در ایران را با ۸۰ رأی به تصویب رساند.
مریم رجوی، ضمن استقبال از این قطعنامه گفت :در برابر رژیمی که تاکنون کم‌ترین ترتیب‌اثری به ده‌ها قعطنامه سازمان ملل علیه نقض بی‌وقفه حقوق بشر ایران نداده و بالاترین مقام‌هایش در تریبون‌های علنی به ارتکاب قتل‌عام زندانیان سیاسی افتخار می‌کنند، جامعه بین‌المللی باید به تدابیر لازم‌الاجرا برای توقف جنایت‌های این رژیم دست بزند. تا زمانی که بی‌عملی و انفعال جامعه بین‌المللی در برابر سرکوب ضدبشری مردم ایران ادامه دارد، شرارت و جنگ‌افروزی این رژیم در منطقه و خطرآفرینی آن علیه صلح و امنیت جهان ادامه خواهد داشت.
مریم رجوی با اشاره به فراخوان قطعنامه «برای ایجاد روند حسابرسی جامع موارد جدی نقض حقوق بشر از جمله مواردی كه ارگانهای قضایی و امنیتی در آنها نقش داشته‌اند» و «خاتمه‌دادن به مصونیت از مجازات برای این نقضها» گفت: مهم‌ترین مصداق نقض جدی حقوق بشر، قتل عام زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ است كه سران این رژیم و مشخصاً خامنه‌ای تا دستگاه قضاییه و بالاترین مقامات دستگاه امنیتی و اطلاعاتی در آن دست داشته و از آن دفاع می‌كنند و تا كنون آن‌ها را از تحمل هر مجازاتی مصون نگهداشته‌اند. از این رو تحقیق پیرامون این جنایت بزرگ علیه بشریت و محاكمه مسئولان آن، یك آزمایش بزرگ در مقابل جامعه جهانی است.
مریم رجوی خواستار تشكیل یك کمیسیون تحقیق توسط ملل متحد در این رابطه شد و گفت این اولین قدم برای پایان‌دادن به مصونیت جنایتكارانی است كه ۳۸ سال است بر ایران حكومت می‌كنند.
قطعنامه مجمع عمومی «نگرانی جدی خود را نسبت به آمار بالا و متعدد اعمال و اجرای مجازات اعدام…از جمله اعمال حکم اعدام علیه نوجوانان و نفراتی که در زمان ارتکاب جرم زیر ۱۸ سال سن داشتند و اعدام‌های انجام شده برای جرائمی که واجد شرایط جرائم بسیار جدی نیستند و در اساس متكی بر اعترافات اجباری بوده‌اند»، ابراز داشته و رژیم ایران را «به لغو اعدام‌ها در ملأ عام، هم در قانون و هم در عمل» فراخوانده است.
«شکنجه یا سایر رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی یا اهانت‌آمیز»، «استفاده گسترده و سیستماتیک از بازداشت خودسرانه، از جمله استفاده از شیوه‌هایی برای هدف قرار دادن افراد دو تابعیتی و شهروندان خارجی»، «شرایط بد زندان‌ها»، «محرومیت دسترسی به درمان پزشكی مکفی»، «اعمال محدودیت‌های گسترده و جدی علیه حق آزادی بیان، عقیده، اجتماع و تجمع صلح‌آمیز با استفاده از فضای مجازی یا برون خطی» و «اذیت و آزار و تهدید و ارعاب شكنجه مخالفان سیاسی، مدافعان حقوق بشر و فعالان حقوق زنان و اقلیت‌ها، رهبران كارگری، فعالان حقوق دانشجویان، فیلمسازان، روزنامه نگاران و بلاگرها، مدیران صفحات رسانه‌های اجتماعی، كاركنان رسانه‌ها، رهبران مذهبی، هنرمندان، وكلا و افراد متعلق به اقلیتهای مذهبی شناخته شده و شناخته نشده و خانواده‌های آن‌ها» و «محكومیت‌های سخت ناروا، شامل مجازات مرگ و تبعید داخلی طولانی مدت»، «انتقام‌گیری علیه افراد به‌خاطر همكاری آن‌ها با مكانیسم‌های حقوق بشری سازمان ملل» و «تبعیض و نقض حقوق بشر زنان و دختران» و «اقلیت‌های مذهبی، قومی، زبانی و سایر اقلیت‌ها» از دیگر مواردی است که قطعنامه مجمع عمومی ملل متحد خواستار توقف و پایان بخشیدن به آنها توسط رژیم ایران شده است.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
۲۷آذر ۱۳۹۶ (۱۸نوامبر۲۰۱۷)