مریم رجوی در پارلمان اروپا: در روز حقوق بشر، باز هم ایران به خون رنگین است

طنز تلخ و غمناكی است كه در روز حقوق بشر، باز هم ایران به خون رنگین است. در دو هفته گذشته ملاها پنجاه نفر را اعدام كرده‌اند. در زندان ارومیه دهها زندانی شكنجه شده در بیستمین روز اعتصاب غذای خود هستند، دهها زندانی بیمار به دارو و درمان دسترسی ندارند و آخوندهای جنایتكار در حال زجركش كردن آن‌ها هستند و هزاران زندانی تحت حكم اعدام به‌سر می‌برند.
از این رو از دولتهای اروپا می‌پرسم كه ادامه رابطه با این حكومت وحشی، چه مشروعیتی دارد؟ آیا در حكومت روحانی، چیزی عوض شده است؟

دبیر كل ملل متحد و نیز گزارشگر حقوق بشر این سازمان، صریحاً به این سؤال پاسخ منفی داده‌اند. اما واقعیت فراتر از آن است. زیرا در ایران كنونی چیزی به‌نام حقوق بشر وجود ندارد.
این رژیم پایه‌‌های خود را بر خون ۱۲۰ هزار زندانی سیاسی اعدام شده گذاشته است. سی هزار تن از آن‌ها در سال۱۳۶۷ در عرض چند ماه، فقط بر اساس فتوای خمینی قتل عام شدند. قانون اساسی، قوانین جزایی، قوانین مدنی و قوانین مصوب مجلس ملاها، همه بر پایه نقض حقوق بشر است.

به وقایع این یك ساله نگاه كنید:
-در فروردین ماه، نیروهای امنیتی، به یك حمله خونین به بند ۳۵۰ زندان اوین، دست زدند.
-در مهر ماه مقامات، كارزار اسید پاشی به زنان را در شهر اصفهان و سایر شهرها به بهانه بدحجابی سازمان دادند.
پزشكان گفته‌اند بعضی از این زنان قربانی باید دست كم ۵۰ بار تحت عمل جراحی قرار بگیرند.
-در آذر ماه، شبه نظامیان بسیجی عده‌یی از زنان را در شهر جهرم با چاقو مجروح كردند.
هر دو این حملات، پس از سخنرانی‌ها و دستورات مقامات و نمایندگان خامنه‌ای سازمان داده شد.
-یك قانون جدید كه توسط مجلس رژیم به تصویب رسیده كسانی را كه مرتكب چنین حملاتی می‌شوند، مورد حمایت قرار می‌دهد.
-از زمان انتخاب روحانی به ریاست جمهوری، ۱۲۰۰ نفر اعدام شده‌اند. در میان آن‌ها حداقل ۸نفر زیر هجده سال داشتند. همزمان، سركوب اقلیت‌ها‌ی قومی، مانند عرب‌ها، بلوچ‌ها و كردها، هم‌چنین دستگیری سنی‌ها، دراویش، مسیحی‌ها و بهایی‌ها شدت یافته است. با این همه، حامیان روحانی در غرب، او را به عنوان یك مدره جا می‌زنند.
در ربع قرن گذشته، هیچ سالی به اندازه نخستین سال روی كار آمدن روحانی در ایران اعدام نشده است. هیچ سالی به اندازه این یك سال اعضای اپوزیسیون هدف كشتار و گروگانگیری قرار نگرفته‌اند و هیچ سالی زنان ایران در این ابعاد هدف كارزارهای جنایتكارانه علنی واقع نشده‌اند.
در ۳۰فروردین امسال روحانی گفت: «وقتی كسی محكوم به اعدام ‌باشد …، یا(برطبق) قانون خداست یا قانونی است كه مجلس تصویب كرده … و ما مجری هستیم».
-در ماه آبان، ریحانه جباری ۲۶ ساله، پس از هفت سال زندان به‌خاطر دفاع از خود علیه تجاوز، اعدام شد. به رغم مخالفت گسترده در ایران و فراخوان بسیاری از نهادهای مدافع حقوق بشر برای آزادی وی، دولت روحانی از طریق وزارت اطلاعات خود فعالانه برای اجرای حكم اعدام او تلاش كرد.
این ‌است معنای اعتدال و میانه‌روی روحانی كه برخی دولت‌های غربی به عنوان توجیهی برای روابط نامشروع خود با دیكتاتوری مذهبی، از آن استفاده می‌كنند. این رژیم كم‌ترین ظرفیتی برای اصلاح ندارد.
دولت‌های غربی حقوق بشر ایران را قربانی روابط خود با دیكتاتوری مذهبی كرده‌اند. به نتائج تلخ سفرهای هیأت‌های پارلمانی اروپا به تهران در همین یك ساله نگاه كنید. ملاها از هركدام از این سفرها به صورت فرصتی برای افزایش اعدام‌ها استفاده كرده‌اند.

دوستان گرامی!
مذاكرات اتمی با ملاها در یك سال گذشته به موازات افزایش اعدام‌ها صورت گرفت. اروپا و آمریكا، نه تنها در برابر فاجعه سركوب در ایران سكوت كردند، بلكه امتیازات ناموجه بیشتری در اختیار رژیم قرار دادند، اما با این همه، مذاكرات شكست خورد و جهان هم‌چنان در وحشت از دستیابی یك رژیم بنیادگرای وحشی به بمب اتمی به‌سرمی‌برد.
اما تا آن جا كه به ملاها برمی‌گردد، تمدید مذاكرات اتمی، حاكی از یك بن‌بست و شكست بزرگ است. این رژیم ظرفیت توافقی كه متضمن دست برداشتن از بمب اتمی باشد را ندارند. این رژیم با یك بن‌بست روبروست: می‌خواهد به تحریم‌های بین المللی پایان بدهد، اما در عین حال، از عواقب دست كشیدن از بمب كه بهای بقای خودش است، وحشت دارد.
علاوه بر این، رأس رژیم دچار یك جنگ قدرت كاهنده است. از آن مهم‌تر، جامعه ایران عمیقاً ناراضی و در آستانه یك قیام دیگر است.
سه روز پیش، به مناسبت روز دانشجو در ایران، دانشجویان از دانشگاه‌های مختلف، به‌رغم تدابیر امنیتی شدید توسط نیروهای سركوبگر ملاها، دیكتاتوری حاكم بر ایران را با شعار «آزادی زندانی سیاسی» به چالش كشیدند. بنابراین اكنون زمان بالا بردن فشار بر روی رژیم آخوندی ایران است.
آخوندها به واسطه بالا رفتن فشار، پای میز مذاكره آمدند؛ سپس به خاطر اعطای امتیازات از سوی غرب، از امضای توافق خودداری كردند. و اكنون تنها راه رو به جلو در رابطه با این رژیم، افزایش فشار و افزایش تحریمهاست
مسعود رجوی در این باره گفته است: آخوندها می‌خواهند ضعف ماهوری خود را با اورانیوم غنی‌شده بپوشانند. اما آیا قبل از انرژی هسته‌یی، این آزادی و حاكمیت و كار و نان و مسكن نیست كه حق مسلم ملت ایران است؟»

دوستان عزیز!
امروز جنایات بنیادگرایان در سوریه و عراق، خشم و نفرت جامعه جهانی را بر انگیخته است. دولت‌های غرب برای مقابله با آن یك ائتلاف بین‌المللی تشكیل داده‌اند. اما چرا در مقابل رژیمی كه پدرخوانده داعش است نمی‌ایستند؟ مگر فجایع این رژیم در ۳۵ سال گذشته در ایران، صد بار بیشتر نبوده است؟ پس سكوت دولت‌های غرب نسبت به سركوبگری‌های آن چه توجیهی دارد؟ تأسف بارتر، این است كه لابی‌های رژیم ایران تشویق شده اند كه همكاری با رژیم ایران را به‌عنوان راه حل جنگ با داعش پیش ببرند. اما این نه راه حل، بلكه نسخه‌یی برای یك فاجعه است.

نمایندگان محترم!
به‌مناسبت روز جهانی حقوق بشر، من همچنین می‌خواهم توجه پارلمان اروپا را به ادامه محاصره ضدبشری لیبرتی، كمپ مخالفان ایرانی در عراق، جلب كنم.
آخوندها بیش از هر چیز ماشین سركوب و كشتار را علیه مجاهدان آزادی به كار گرفته‌اند. در ۱۰شهریور ۱۳۹۲، قوای دولت مالكی در عراق بر اساس دستور خامنه‌ای، به یك قتل عام در كمپ اشرف دست زدند. ۵۲ نفر اسیر دست بسته را با شلیك گلوله به سرهایشان اعدام جمعی كردند و هفت نفر شامل شش زن را به گروگان گرفتند. در روز پنجم دی ماه سال گذشته، برای چهارمین بار در عرض یك سال، كمپ لیبرتی را موشك باران كردند.
دولت عراق مجاهدان آزادی در اشرف و لیبرتی را طی شش سال گذشته، تحت محاصره قرار داده‌است. ممنوعیت رفت و آمد، ممنوعیت دیدار حتی با وكیل، و یك محاصره پزشكی ضد بشری كه تا كنون به بهای جان ۲۲ نفر تمام شده است.
و حالا مدتی است نیروهای عراقی بار دیگر به دستور سپاه پاسداران با بلندگوهای بسیار قوی شكنجه روانی ساكنان را از سر گرفته اند. همان شكنجه هایی كه در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ در اشرف با ۳۲۰ بلندگو جریان داشت.
بر این اساس، از اتحادیه اروپا می‌خواهم از دولت عراق بخواهد كه به حقوق مجاهدان لیبرتی احترام گذاشته و با تغییر سیاست خود، در مقابل استبداد وحشی حاكم بر ایران، قاطعیت نشان دهند.
به‌خصوص اكنون كه مسئولان جدیدی زمام امور اتحادیه اروپا، كمیسیون اروپا و نهاد سیاست خارجی این اتحادیه را به دست گرفته‌اند، انتظار می‌رود كه آنان، رهبری ابتكار تازه‌یی را برای دفاع از حقوق بشر ایران، به دست بگیرند.
این موضع جدید باید شامل موارد زیر باشد:
ـ روابط سیاسی و تجاری با رژیم ایران منوط به بهبود وضعیت حقوق بشر، به‌ویژه توقف اعدام‌ و شكنجه شود.
ـ مسئولان این جنایت‌ها، یعنی سران این رژیم، در برابر عدالت قرار گیرند.
ـ رژیم آخوندی به اجرای كامل قطعنامه‌های شورای امنیت، توقف غنی سازی اورانیوم و پذیرش بازرسی‌های بین‌المللی در تمام سایت‌ها و مراكز مشكوك وادار شود.
ـ و محاصره كمپ لیبرتی، به‌ویژه محاصره پزشكی، لغو و كمپ لیبرتی به نهادهای غیر وابسته به رژیم ایران ارجاع شود.
تحقق این خواست‌ها نه فقط به سود ملت‌های ایران و تمام منطقه است، بلكه لازمه صلح و امنیت جهان است؛ چراكه مجاهدین و مقاومت ایران، تنها راه حل و آلترناتیو در برابر رژیم ملایان و دیكتاتوری حاكم بر ایران هستند و این تنها آلترناتیو در برابر بنیادگرایی و تروریسم در ایران و در خاورمیانه می‌باشد.
گروه‌های تروریستی، مانند حزب الله و داعش، نتیجه بنیادگرایی در تهران هستند. مقاومت ایران خواهان آزادی و دموكراسی برای مردم ایران و مردم منطقه، و صلح و امنیت برای تمام جهان است.
از همه شما متشكرم.