سخنرانی مریم رجوی در سنای بلژیک
از حضور مجدد در خانه دموكراسی بلژیک بسیار خوشحالم. من امروز آمده‌ام از ملت بلژیک و منتخبانش برای حمایت از مردم و مقاومت ایران در مبارزه‌شان برای دمكراسی و حقوق بشر یاری بخواهم.
بلژیک و ایران سابقه‌یی از یک روابط طولانی دارند. اما از سه دهه پیش، جریان تازهیی در این روابط ایجاد شده كه همبستگی پارلمان بلژیک و پارلمان مقاومت در تبعید ایران، یعنی شورای ملی مقاومت، است.
حمایت شما از حقوق انسان‌دوستانه اعضای این مقاومت در اشرف و لیبرتی در عراق، از یاد نرفتنی است.
در دیدار قبلی از این مجلس، پاتریک موریو، نماینده فقید مجلس بلژیک در كنار ما بود. به خاطره او كه از مدافعان برجسته حقوق بشر و دمكراسی بود، درود می‌فرستم.
واقعیت این است كه ما با دشمن مشتركی مواجهیم كه دیكتاتوری بنیادگرای حاكم بر ایران است. این رژیم با برنامه ساخت تسلیحات اتمی، همه جهان را به خطر انداخته است. این رژیم با حمایت و هدایت بنیادگرایی، جوامع مسلمان در تمام كشورهای اروپایی، از جمله بلژیک، را هدف قرار داده است. این رژیم، خاورمیانه را با جنگ و تروریسم، در هم می‌كوبد. در داخل ایران نیز این رژیم با نقض وحشیانه حقوق بشر در جنگ با مردم ایران است :با اعدام‌های روزانه، و با دستگیری‌های روزانه هزاران نفر، و از بین بردن آزادی‌ها، از جمله فیلترینگ فعالیت‌های اینترنتی.
با روی كار آمدن آخوند روحانی، اعدام‌ها با افزایش قابل ملاحظه‌یی، به میانگین روزی سه نفر رسیده است.
اكنون میخواهم به توافقنامه هسته‌یی ژنو بپردازم. برای ارزیابی این توافقنامه لازم است به چند واقعیت توجه كنیم:
نخست این كه رژیم ملاها با یک نارضایتی حاد و تهاجمی در جامعه ایران محاصره شدهاست.
دوم این كه ملاها برای فرار از سرنگونی فعالانه در پی كسب بمب اتمی‌اند.
سوم آن كه آن‌ها استاد فریبكاریند و هر تعهدی را به سادگی زیر پا می‌گذارند. در آستانه جنگ جهانی دوم، هیتلر نیز گفته بود: «من حاضرم زیر هر قراردادی امضا بگذارم … چرا نباید من، امروز با نیت خوب پای یک پیمان را امضا کنم و فردا، زیر امضایم بزنم…؟». از ۱۱ سال پیش، مقاومت ایران با تلاش هواداران خود در داخل ایران، بارها سایت‌های این رژیم را افشا كرده است، ولی ملاها سایت‌های مخفی دیگری هم دارند.
در واقع، پذیرش بخشی از خواستهای جامعه بین المللی در مذاكرات ژنو، بر اساس تمایل ملاها نبوده، بلكه در زیر فشار تحریم‌ها و زیر فشار اعتراضات شدید مردم ایران به برنامه اتمی، به این توافقنامه تن دادهاند. ما از همین میزان عقب نشینی ملاها استقبال كردیم. اما تأكید میكنیم كه هیچ چیز جز نابودی تمام عیار برنامه هسته‌یی ملاها قابل قبول نیست. گروه ۵+۱ با تعلیق نیروگاه آب سنگین اراک، یک گام در این راه برداشته است. اما معنیش این نیست كه ملاها از بمب اتمی دل كنده‌اند. آنچه ملاها در توافقنامه متعهد شده‌اند، بازگشت‌پذیر است. كلید بمب سازی هم‌چنان در دست آن‌هاست.
بنابراین تا وقتی كه غنی‌سازی اورانیوم در ایران به‌طور كامل متوقف نشده و آخوندها پروتكل الحاقی را نپذیرفته‌اند و تا وقتی كه آن‌ها قطعنامه‌های شورای امنیت را به‌طور كامل به اجرا نگذاشته‌اند، خطر بمب وجود دارد.
ملاها روی دو عنصر حساب میكنند: فریبكاری خودشان و همچنین سیاست ضعیف غرب، به‌ویژه آمریكا. این چیزی است كه به آن‌ها امكان بازی كردن با بمب اتمی را میدهد.
به‌عنوان مقاومتی كه مهم‌ترین افشاكننده برنامه اتمی رژیم و عامل اصلی مقابله با آن بوده، ما بر تحقق این سه هدف تأكید داریم:
۱ ـ واداشتن آخوندها به تن‌دادن به بازرسی‌های سرزده،
۲ ـ منحل كردن تمام سایت‌های اتمی و اكسید كردن تمام ذخائر اورانیوم،
۳ ـ پرهیز از هرگونه كاهش تحریم‌های بین‌المللی علیه رژیم ایران تا زمان پذیرش قطعنامه‌های شورای امنیت توسط این رژیم.
خانم‌ها و آقایان!
مایلم اكنون توجه شما را به فشارهای گسترده دیكتاتوری حاكم بر ایران برای نابودی جنبش مقاومت، جلب كنم. رژیم ایران برای پوشاندن ضعف داخلی خودش، سركوب را افزایش داده و تلاش میكند قبل از هر چیز اپوزیسیون اصلی و آلترناتیو رژیم را نابود كند.
از سال ۲۰۰۹ كه دولت عراق به اصطلاح حفاظت قرارگاه اشرف را از آمریكا تحویل گرفت، حملات دولت عراق به مجاهدین بر اساس خواست ملاها به‌طور مستمر ادامه داشته است. این حملات تاكنون باعث شهادت ۱۱۲ عضو مقاومت و مجروح شدن ۱۲۰۰ نفر شده است. ۱۵ نفر نیز بر اثر محدودیت‌های درمانی زجركش شده و درگذشتند.
بنا به یك توافق خیانتكارانه بین سازمان ملل و دولت عراق، طی سال ۲۰۱۲ بیش از سه هزار عضو مقاومت از شهر اشرف در عراق كه از ربع قرن پیش، آن را به دست خود ساخته و در آن ساكن بودند، به صورت اجباری به كمپ لیبرتی منتقل شدند. دولت آمریكا، اتحادیه اروپا و ملل متحد رسماً از این بی‌خانمان‌سازی اجباری حمایت كردند.در عوض قول دادند كه به تأمین امنیت و حفاظت اعضای مقاومت متعهد شوند.
اما در ۱۰ شهریور، نیروهای دولت عراق با حمله به كمپ اشرف ۵۲ تن از اعضای مقاومت را وحشیانه قتل عام كردند. آن‌ها هفت تن شامل ۶ زن را نیز به گروگان گرفتند. به‌همین مناسبت صدها تن از اعضا و هواداران مقاومت در كمپ لیبرتی و چندین شهر جهان دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
با این همه، ایالات متحده و سازمان ملل سكوت كرده‌اند. آمریكا و ملل متحد به قول خود در مورد كمپ لیبرتی عمل نكردند. آن‌ها گفته بودند كه این یك كمپ ترانزیت موقت خواهد بود. اما لیبرتی به زندان تبدیل شد. ساكنان آن از حق تردد، حق دیدار با وكیل و اعضای خانواده ممنوع‌ند و بسیاری از خدمات پزشكی محرومند.
دو سال پس از انتقال به لیبرتی ، فقط حدود ۱۰ درصد آن‌ها به كشورهای دیگر انتقال یافته‌اند. اكنون دولت دست نشانده ملاها در عراق صریحاً از صدور احكام دستگیری مجاهدان لیبرتی صحبت میكند. بنا به تجربه، این تهدید زمینه‌سازی برای ایجاد یک فاجعه انسانی دیگر است.
به همین دلیل، من از شما نمایندگان محترم میخواهم برای دفاع از حقوق و آزادی اعضای مقاومت در لیبرتی تلاش كنند. از دولت بلژیک میخواهم در سطح اتحادیه اروپا رهبری یک ابتكار مؤثر برای واداشتن دولت عراق به آزادی ۷ گروگان عضو مقاومت و تأمین امنیت لیبرتی انجام دهد.
همبستگی میان كشورهای اروپا با مقاومت مردم ایران، هر روز ضروری‌تر میشود. همبستگی با یك مقاومت كه خواهان یک جمهوری دمكراتیک و كثرتگرا بر اساس جدایی دین و دولت، برابری زن و مرد، لغو حكم اعدام و یک ایران غیراتمی و بر اساس همزیستی مسالمت‌آمیز با همه كشورهاست.
بار دیگر از همه شما تشكر میكنم.
- برچسب‌ها:اروپا
