سخنرانی مریم رجوی در مقابل زیركمیته بین‌المللی حقوق بشر پارلمان كانادا
آقای رئیس!
اعضای محترم كمیسیون حقوق بشر پارلمان كانادا!
روز به‌خیر. مایلم از شما به‌خاطر توجه‌تان به وضعیت حقوق بشر در ایران و بحران انسانی كمپ لیبرتی قدردانی كنم. هم‌چنین مایلم ستایش عمیق خود را نسبت به شما به‌خاطر تلاش‌هایتان در هفته ”حسابرسی از ایران” ابراز نمایم. این تلاش‌ها همان‌طور كه گفتید ”زنگ خطری است در رابطه با تهدیدات چهارگانه رژیم ایران كه شامل: هسته‌یی، تروریسم، تحریكات و به‌طور خاص، نقض سیستماتیك حقوق بشر توسط رژیم” می‌باشد.
وضعیت كمپ لیبرتی ربط مستقیمی به بحران سیاسی در ایران دارد. آنچه كه امروز در لیبرتی می‌گذرد، آن روی سكه سركوب و اختناق در داخل ایران است.
از زمانی‌كه آمریكا حفاظت اشرف را به عراق سپرد، طی سه حمله به اشرف و سه حمله موشكی مرگبار به لیبرتی، تاكنون ۱۱۶ نفر توسط نیروهای عراقی به‌قتل رسیده‌اند، ۱۳۵۰ نفر مجروح شده‌اند، هفت تن نیز به گروگان گرفته شده و هم اكنون بیش از هشت ماه است كه در اسارت هستند.
هم‌چنین طی این مدت، ۲۰نفر از مجاهدان اشرف و لیبرتی، به‌دلیل محاصره پزشكی جان خود را از دست داده‌اند. سال‌ها محاصره پزشكی، تأثیراتش را روی كسانی كه عراق را هم ترك كردهاند، باقی گذاشته و راضیه كرمانشاهی، روز گذشته در آلبانی به‌خاطر سالیان عدم دسترسی به درمان پزشكی مناسب فوت كرد.
پیش از او در ۲۷ آوریل، محمد بابایی نیر به‌دلیل كمبود امكانات درمانی در لیبرتی، فوت كرد. البته تا آنجا كه به اعضای مجاهدین بر می گردد، آن‌ها بهای ایستادگی خود برای آزادی مردم ایران را می‌پردازند.
از سوی دیگر، از آنجا كه فاشیسم دینی حاكم بر ایران، در بحبوحه بحران‌های سیاسی، اقتصادی و بین‌المللی، سازمان مجاهدین را كه نیروی اصلی تغییر در ایران هستند، تهدید جدی حاكمیت خود می‌داند، رژیم هیچ فرصتی برای حمله به این سازمان را از دست نمی‌دهد. به همین دلیل، مجاهدان لیبرتی هدف اصلی وحشیگری‌های رژیم هستند.
مایلم سه جنبه از شرایط لیبرتی را كه بسیار مهم هستند، مطرح كنم: وضعیت امنیتی، شرایط زندگی و انتقال ساكنان به خارج از عراق.
موضوع اول، فقدان حفاظت كمپ لیبرتی در برابر حملات موشكی است. بنگال‌ها انباشته شده از جمعیت و بدون دیوارهای حفاظتی یا سنگر برای ساكنان است كه بتوانند در زمان حملات موشكی پناه بگیرند. آن‌ها كاملاً بیدفاع و آسیب‌پذیر هستند.
درگیری‌های داخلی و شرایط امنیتی وخیم ماه‌های اخیر عراق، خطر را برای ساكنان بالا برده است. اظهارات وزیر دادگستری عراق در ۲ مارس امسال و نیز اظهارات سفیر عراق در تهران در۲۷ آوریل درباره استرداد اعضای مجاهدین ساكن لیبرتی، نیز نشانه دیگری از این وضعیت ناامن و پرخطر است.
موضوع دوم، شرایط زندگی در لیبرتی است. از جهات مختلف حقوق انسانی ساكنان كمپ به صورت سیستماتیك نقض می‌شود. گروه بازداشت‌های خودسرانه ملل متحد در دو گزارش مختلف تأیید كرد كه لیبرتی یك زندان است.
ساكنان حق تردد آزادانه ندارند، مجاز به دیدار خانواده‌های خود نیستند، از ملاقات با وكلای خود محرومند و تحت محاصره پزشكی قرار دارند.
دولت عراق هم‌چنین تلاش می‌كند، كه اموال مجاهدین در كمپ اشرف را به سرقت ببرد و تا كنون مانع فروش اموال آن‌ها شده است.
موضوع سوم، انتقال مجاهدان لیبرتی به سایر كشورهاست. پس از گذشت دو سال و نیم از انتقال اعضای مجاهدین به كمپ لیبرتی، تنها حدود ۱۰ درصد از ۳۲۰۰نفر به خارج عراق منتقل شده‌اند و چشم‌اندازی برای انتقال بقیه وجود ندارد. این درحالی است كه كمیساریای عالی پناهندگان با تمامی ساكنان مصاحبه كرده است.
اكنون سؤال این است كه چه باید كرد:
۱. قدم اول، انجام یك تحقیقات مستقل بین‌المللی در مورد كشتار ساكنان، به‌ویژه قتل‌عام ۵۲ تن از ساكنان و به گروگان گرفتن هفت نفر در دهم شهریور سال ۱۳۹۲ است.
اگر یك تحقیقات جامع در قبال اولین قتل‌عام صورت گرفته بود و عاملان آن در مقابل عدالت قرار گرفته بودند، ما شاهد قتل عام‌های بعدی نبودیم. این تحقیقات، یك اقدام حفاظتی خواهد بود. از این رو ازكمیته بین‌المللی حقوق بشر می‌خواهم كه فراخوان به انجام یك تحقیقات مستقل بدهد و از دولت كانادا بخواهد كه ابتكار این تحقیقات توسط یك مقام ذیصلاح بین‌المللی را در دست بگیرد.
۲. برای ممانعت از وقوع یك سربرنیستای دیگر، جامعه بین‌المللی باید حفاظت ساكنان را تا زمانی‌كه هم‌چنان در لیبرتی هستند، ازطریق استقرار ناظران بین‌المللی و یك تیم كلاه آبی تأمین كند. دولت كانادا می‌تواند با اعلام حمایت مالی و لجستیكی از این ابتكار، بهانه‌ها و موانع در مقابل این ابتكار را كنار بزند.
۳. نقض حقوق ساكنان لیبرتی، یك جزء اساسی از نقض حقوق بشر در ایران است. خانواده‌های ۳۰۰۰ ساكن لیبرتی در ایران، در بدترین شرایط بسر می‌برند بسیاری از آن‌ها دستگیر شده و مورد آزار قرار گرفته‌اند. برخی نیز اعدام شده و یا در معرض اعدام قرار دارند. این شایان رسیدگی در مجمع عمومی ملل متحد است، لذا من از شما می‌خواهم دولت كانادا را به طرح این موضوع در كمیته سوم مجمع عمومی ملل متحد ترغیب كنید.
در پایان مایلم از مواضع قاطع دولت و مجلس كانادا علیه دیكتاتوری تروریستی حاكم بر ایران قدردانی كنم. در سال‌های اخیر، قطع روابط دیپلوماتیك دولت كانادا با این رژیم و حمایت اعضای مجلس كانادا از مقاومت ایران، مایه پشتگرمی هموطنان ما در تلاش‌هایشان برای كسب آزادی بوده است.
آخوندها به خاطر ضعف، سركوب را تشدید كردهاند. به‌رغم ادعای اعتدال از سوی رئیس جمهور این رژیم، در یك سال اخیر بیشترین تعداد اعدام‌ها طی ربع قرن اخیر صورت گرفته است. ماه گذشته زندانیان سیاسی در زندان اوین هدف حمله وحشیانه‌یی قرار گرفتند و ملایان حملات خود به اشرف و لیبرتی را افزایش دادند.
در چنین شرایطی، حمایت كانادا از حقوق بشر و آزادی و مقاومت ایران بیش از هر زمان دیگر مؤثر است.
از توجه شما تشكر می‌كنم و خیلی خوشحال می‌شوم كه نظرات شما را بشنوم.
- برچسب‌ها:مقاومت ایران
