• صفحه اول / رخدادها / كنفرانس اعلام بيانيه اكثريت نمايندگان مجلس ملی فرانسه – پاريس
اردیبهشت-۳۱ ۱۳۹۰

كنفرانس اعلام بيانيه اكثريت نمايندگان مجلس ملی فرانسه – پاريس

Catégories // رخدادها // فعاليت‌ها

كنفرانس اعلام بيانيه اكثريت نمايندگان مجلس ملی فرانسه – پاريس

آقاي رييس،
نمايندگان محترم،
قبل از هر چيز بايستي از ابتكار ارزشمندي كه به يمن تلاش‌هاي كميته پارلماني براي يك ايران دمكراتيك، صورت گرفته است و امروز اكثريت نمايندگان محترم مجلس ملي فرانسه از همه جريانات سياسي را حول به‌رسميت شناختن مقاومت مردم ايران و حفاظت از اشرف گرد آورده است, قدرداني كنم.

ابتكار نمايندگان فرانسه مايه دلگرمي مردم و همه مبارزين راه آزادي و دمكراسي در ايران است. همه كساني كه آرزويي ندارند جز رهايي از ديكتاتوري مذهبي و برقراري يك نظام چند حزبي كه در آن دين و دولت از يكديگر جدا باشند و آزادي هاي فردي و اجتماعي محترم شمرده شوند و زنان از حقوق برابر با مردان برخوردار باشند .
انتخاب امروز براي برگزاري اين كنفرانس بسيار مهم است زيرا تنها چند روز پيش بود كه بعد از هشت سال پرونده سازي و تلاش براي شيطان سازي، قضات تحقيق ضد تروريستي در پاريس بر آن‌ها خط بطلان كشيدند و حكم بر منع تعقيب اعضاي مقاومت ايران دادند و به‌اين ترتيب مشروعيت مقاومت ما بر عليه اين رژيم ضد بشري را به‌رسميت شناختند.
البته هنگامي كه در سال۲۰۰۳, دولت وقت فرانسه در زدو بند با ديكتاتوري مذهبي تهران و وعده‌هاي قراردادهاي پررونق حاضر به تن دادن به چنين پرونده‌سازي شد, كم نبودند نمايندگان و شخصيت‌هاي با شرفي كه آن‌را بعنوان نقض آشكار ارزشهاي فرانسه محكوم كردند. من در اينجا ميخواستم از زحمات همه شخصيت‌هاي فرانسوي كه در اين هشت سال بر بي‌گناهي مقاومت ايران و بر حقانيت مبارزه ما پاي فشردند تشكر كنم.
هم‌چنين از تيم وكلاي شريف فرانسوي و در رأس آن‌ها از وكيل خودم آقاي هانري لوكلرك كه كاري فوق العاده را در اين هشت سال به‌پيش بردند, قدرداني كنم.

بياد داريم كه اكثريت همين نمايندگان بودند كه در فراخواني خواستار خروج مجاهدين خلق از ليست سياه سازمان‌هاي تروريستي اروپا شدند. و ديديم كه دادگاه هاي اروپا رأي بر عدم مشروعيت اين نام‌گذاري دادند و همه كشورهاي اتحاديه اروپا مجاهدين خلق يعني نيروي اصلي اپوزيسيون ايران را از ليست تروريستي خارج كردند.
پرونده‌سازي و ليست‌گذاري، صفحات سياهي بودند كه قيمت سنگين آن‌را مردم و مقاومت ايران پرداخته‌اند. با پشت‌گرمي به همين برچسب بود كه آخوندهاي حاكم در ماه‌هاي اخير، دست به اعدام بستگان مجاهدين زدند, زندانيان بيمار را زجركش كردند و خواستار سركوب مخالفين خود در اشرف و در ساير كشورها شدند.
همين ديروز دو برادر جوان مخالف رژيم در اصفهان به‌جرم محاربه اعدام شدند.
در همان سال ۲۰۰۳گفتم كه به گذشته نگاه نمي كنم بلكه به آينده مي‌نگرم. در آن موقع به‌چنين روزي مي‌نگريستم كه حقانيت اين مبارزه از پس پرده‌هاي دود و دروغ و افترا, روشن و عيان بدرخشد.

حال امروز اكثريت نمايندگان مجلس حرفي نو دارند و چه بجا بر ضرورت مشروعيت مقاومت ايران انگشت مي‌گذارند.
آن‌ها هم‌چنين بر ضرورت حفاظت از اعضاي شجاع مقاومت در كمپ اشرف كه با كمك همين برچسب، قرباني يكي از بي‌رحمانه ترين رفتارهاي غير انساني در قرن بيست و يكم شده اند, پاي فشردند.
بله ما در شرايطي جمع شده‌ايم كه دقيقا چهل روز پيش، نيروهاي ارتش عراق به فرمان مالكي و هماهنگي با ديكتاتوري مذهبي آخوندها در ايران دست به يك كشتار بي‌رحمانه در اشرف زدند و ۳۵تن از اعضاي مجاهدين را كه غيرمسلح بودند به‌قتل رساندند.
۳۴۵مجروح اين حمله وحشيانه هنوز به‌دليل محاصره اشرف از ابتدايي‌ترين امكانات پزشكي برخوردار نيستند و چندين نفر جانشان را به‌خاطر محدوديت‌هاي پزشكي ايجاد شده، از دست دادند و نيروهاي عراقي هنوز كمپ را در اشغال دارند.

من در اينجا سوال ميكنم كه گناه فائزه كه در اشرف به‌قتل رسيد چه بود؟ در حالي كه ۲۰سال بيشتر نداشت و پدر او را سه سال پيش پاسداران در زندان اوين زير شكنجه كشتند.
به‌چه جرمي حسين احمدي كه پناهنده فرانسه بود، در اشرف به گلوله بسته و به قتل رساندند و يا غلامرضا خرمي را كه در فرانسه موفق به اخذ مدرك مهندسي شده بود، آنقدر با چماق وحشيانه زدند كه در وضعيت وخيمي بسر ميبرد؛ همچون ۲۲مجروح شديد ديگر كه نياز به‌ مداواي فوري دارند.

جرم همه آن‌ها اين بود كه به‌خاطر دفاع از آزادي و شوريدن عليه ديكتاتوري بنيادگرا، به مقاومت در اشرف پيوستند. همچون فرانسويان عاشق وطن و آزادي كه در مقابل اشغال نازي‌ها به لندن پيوستند.
چقدر ابتكار شما نمايندگان فرانسه شرافتمندانه و بجا است كه خواهان حفاظت فوري ساكنان اشرف شديد.
اين قتل‌عام، انزجار جامعه بين‌المللي و سازمان ملل را برانگيخت. در حال حاضر به ابتكار پارلمان اروپا اقدامي در جهت يافتن يك راه‌حل پايدار در رابطه با اشرف در جريان است. اما مقدم بر هر راه‌حلي، بايستي جان ۳۴۰۰انسان بدون سلاح، توسط سازمان ملل تأمين شود و به‌مداواي مجروحين بطور اورژانس پرداخته شود.
من خوشحالم كه مي‌بينم نمايندگان فرانسه از طرح پارلمان اروپا حمايت مي‌كنند و هر نوع جابه‌جايي در داخل عراق را رد مي‌كنند.
اين تصادفي نيست كه امروز رژيم حاكم بر ايران و دولت عراق كمر به نابودي اشرف بسته اند. نسيم آزادي كه در منطقه خاورميانه مي‌وزد، در تهران در بيت ولي فقيه، به‌مثابه پيش لرزه‌هاي يك سونامي بزرگ جلوه مي‌كند كه تماميت نظام او را با خود ميبرد. رژيم، قبل از هر چيز در پشت قيام‌ها در شهرهاي ايران دست مؤثر مجاهدين را مي‌بيند. قبل از اينكه دير بشود ميخواهد فروغ آزادي در اشرف را كه الهام بخش جواناني ايراني است، خاموش سازد.

بله انزواي رژيم به آنجا كشيده است كه دعوا ديگر به اندرون خانه ولي فقيه رسيده است، گرگ‌ها به دريدن يكديگر پرداخته‌اند و حتي رئيس‌جمهور «وفادارش» هم به او وفا نمي‌كند.
زماني عده‌اي به جستجوي مدره‌اي در اين نظام دل بسته بودند؛ ولي امروز همه مي‌بينند كه كل اين نظام، محكوم به فنا است. سياستي كه بنا را بر مماشات با اين رژيم گذاشته بود، به شكست منجر شده است. تنها راه، تغيير نظام در ايران است.
به‌محض اينكه تغيير نظام در ليبي مطرح شد، به‌درستي دفاع از اپوزيسيون در اين كشور، يك ضروت مبرم گرديد. در ايران نيز دفاع از اشرف يك ضرورت مبرم است. از نظر مردم ايران، اين بالاترين شاخص و معيار سنجش رويكرد هر كس و هر دولت در جهان نسبت به سرنوشت و آينده ايران است.

بله مؤثرترين سياست عليه آخوندهاي حاكم بر ايران، دفاع از اشرف و مقاومت است كه شما پيشتاز آن هستيد .
من چند روز پيش، از دولت فرانسه خواستم كه ابتكار يك اقدام انساني و بشردوستانه را بدست بگيرد و براي حفاظت از ساكنان بي‌دفاع اشرف پيش‌قدم شود. فرانسه توان آن‌را دارد كه اين درخواست انساني و قانوني را نزد سازمان ملل و شوراي امنيت ملل متحد مطرح كند تا حفاظت اشرف را تضمين كنند. اين اقدام، فرانسه را در جايگاه واقعي خودش قرار خواهد داد. و اين هم هم‌سو با خواسته‌هاي نمايندگان فرانسه است و هم خواسته مردم ايران. ما شك نداريم كه نمايندگان محترم ، اين هدف را تا رسيدن آن به نتيجه مطلوب، پيگيرانه و با شجاعت دنبال خواهند كرد.
متشكرم.

ما را دنبال کنید

مریم رجوی

maryam rajavi

رئيس جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران برای دوران انتقال حاكميت به مردم ايران

[ادامه]