سخنرانی در مراسم بزرگداشت خانم میتران در اورسوراواز

دانیل میتران، شریف‌ترین سمبل دفاع از انسانیت و حقوق‌بشر در جهان امروز، صدای وجدان فرانسه و حامی بزرگ مجاهدان اشرف، چشم از جهان فروبست.

خانم‌ها، آقایان،
دوستان گرامی
جمع شدن ما و حضور شما امروز به‌خاطر گرامیداشت دانیل میتران عزیز است. زنی بزرگ، سمبل جاودان و مشعلی در مسیر مبارزه، مقاومت، عدالت‌خواهی و دفاع از حقوق‌بشر و دفاع از همه سرکوب‌شدگان در هر کجای کره زمین است. او که به‌راستی وجدان فرانسه و وجدان تمامی انسان‌های آگاه و آزاد بود. یک وجدان و عشق که در بنیاد فرانسه لیبرته تجلی پیدا کرد و یک شجره سخاوتمند که شاخه‌هایش در کل دنیا گسترده شده و میوه‌هایش امید و شادی در قلب ستمدیدگان است. و دادخواه و حامی بزرگ مجاهدین در اشرف.

من و همه اشرفی‌ها و همه اعضای مقاومت ایران همراه با خانواده او و مردم فرانسه، عمیقا سوگوار و دردمندیم.
دانیل از انسان‌های بزرگیست که به همه تعلق داشت. هم به فرانسه، هم تمام جهان و بشریت. درحقیقت او نه تنها بانوی اول فرانسه، بلکه بانوی اول حقوق‌بشر در دنیا بود و من این را مستقیم به او گفته و نوشته بودم.
شجاعت، نجابت، مقاومت، پای‌بندی به تعهدات و اصول و پرنسیپ‌ها و تلاش بی‌وقفه تا آخرین لحظه حیات، از او سمبلی ساخته که می‌تواند همواره الهام‌بخش، نویددهنده و راه‌گشا باشد.
او عاشق زندگی و حیات بود. به‌همین دلیل همه تلاش خود را می‌کرد که بقیه نیز از آن برخوردار شوند، او همه‌چیز را برای همه می‌خواست.
و به همین‌دلیل، دانیل عزیز که از ۱۷سالگی، در صفوف مقاومت فرانسه به نبرد با نازی‌ها برخاست، هرگز آرام نشد. و یک حامی بزرگ برای فرانسوا میتران فقید بود.

دانیل به‌دلیل موقعیتش، به‌قول خودش از روی فرش سرخ‌های متعدد در اقصی نقاط دنیا عبور کرد. اما از همه آن‌ها نتیجه گرفت که باید برای سرکوب‌شدگان، فراموش‌شدگان و قربانیان بی‌عدالتی، بیشتر مبارزه کند. به همین‌دلیل، بزرگ‌ترین حامی مقاومت ما و اشرفی‌ها بود. در همه لحظات سخت، قبل از همه حاضر بود و می‌خروشید.

می‌دانید که در ماه مه (اردیبهشت) امسال، قضاییه فرانسه رأی داد که تهمت تروریسم علیه مقاومت ایران باطل است. اما در حقیقت این رأی سه روز پس از حمله ۱۷ژوئن ۲۰۰۳به دفاتر شورای ملی مقاومت، از زبان دانیل میتران صادر شد. آن‌روز که دانیل درکنار آقای ژان پیر بکه در دفاع از مقاومت آمده بود و گفت اتهام سکت و تروریسم درباره مقاومت ایران «تبلیغات دروغین و اتهامات بی‌اساس» است. این عدالت حقیقی فرانسه بود که سخن می‌گفت.

در سپتامبر گذشته پیامی درباره اشرف به اجلاسی در مقر سازمان ملل در ژنو فرستاد. او این پیام‌را روی تخت بیمارستان نوشته بود؛ پیامی که تنها برای آن جلسه نبود، بلکه برای بشریت زندانی شده در حصارها بود؛ در حصارهای تحقیر و سرکوب، درحصارهای وادادگی و فرسودگی؛ پیامی برای بشریتی که باید جایگاه حقه خویش را دریابد. و در عین‌حال بشارتی از این‌که دژخیمان نخواهند توانست به مقاومت یک خلق پایان دهند. این بشارت که به‌رغم دیوارها و حصارها امید به‌فوریت باز می‌گردد. این بشارت که عشق به زندگی و رویای جهانی عادلانه که درآن صلح و امنیت برای تک‌تک افراد تضمین شده باشد.

راستی چه کسی عمیق‌تر از دانیل میتران فلسفه پایداری اشرفی‌ها را درک و بیان کرده است؟ آن‌جا که گفت «در کمپ مسأله زنده ماندن به‌خاطر خود مطرح نیست، بلکه برای دیگران زیستن است».
او صراحتا به اشرفی‌ها پیام می‌داد که مقاومت کنید، از جایتان تکان نخورید این حق شماست.
پیام آن روز دانیل میتران شاید یکی از آخرین نوشته‌های او باشد؛ وصیتی برای ما و برای انسان‌ها که چگونه آینده را تدارک ببینیم.
او به «دوستان عزیز و نازنین اشرفی» گفت تدارک آینده به‌بهای فداکاری شما به‌دست می‌آید و این تنها بهایی نیست که شما پرداخته‌اید. این الگویی است برای ستمدیدگان که با خونتان خطاب به بشریت می‌نویسید.

حالا دانیل عزیز درگذشته‌ است. آن‌ هم در موقعی که مجاهدان اشرف، بیش از هر زمان دیگر، به‌حمایت و کمک او نیاز داشتند. زیرا جنایتکاران هر روز می‌گویند که می‌خواهند اشرفی‌ها را از بین ببرنند.
اما من نمی‌توانم بگویم که دانیل دیگر در میان ما نیست؛ آن وجدان بیدار که نمی‌خواست به‌قول خودش، شاهد« از هم دریده شدن جهان برای قدرت و ثروت باشد»، آن شجاعت مسحورکننده که تعادل قوا را در جهت منافع عدالت به‌چالش می‌کشید، آن انسانیت خردمند و سخاوتمند و آن روح سرکش و ناآرام، نمرده است و به نبرد خود ادامه خواهد داد.
او سمبل واقعی شعار فرانسه، آزادی، برابری و برادری بود. من آن‌را در میان شما در میان فرانسوی‌هایی که در کنار سرکوب‌شدگان می‌ایستند و در تمام انسان‌های آزاده جهان می‌بینم. مطمئنم که انسان‌های شریف در این کشور و تمام اروپا جای او را پرخواهند کرد.
پس باید فراخوان او در ژوئن ۲۰۰۴را یادآوری کنم:
« من هر فرانسوی را فرامی‌خوانم
که به‌ندای وجدان شهروندی خود گوش فرادهد
و علیه این بی‌عدالتی که به‌ این جنبش آمده
سر به‌شورش بردارد».

باید بگویم که حضور و فعالیت بنیاد فرانس لیبرته در همه‌جا برای احقاق حقوق قربانیان و سرکوب شدگان چشم گیر بود. من برای آقای میشل ژولی دبیرکل و امانوئل پوئولان رئیس ، که در این سال‌ها به بهترین وجه فعالیت‌های این بنیاد را پیش بردند، آرزوی موفقیت می‌کنم و مطمئنم که خواسته و ارزش‌های خانم میتران را ادامه می‌دهند. به شما و به اعضای بنیاد، عمیقا تسلیت می‌گویم.
هم‌چنین به خانواده میتران و به‌خصوص فرزندانش ژیلبر و ژان کریستف تسلیت می‌گویم.
از همه شما متشکرم.