راه‌حل سوم
۲۱سال پیش در پارلمان گفتم راه حل ایران نه در مماشات و نه جنگ، بلکه راه حل سوم یعنی تغییر رژیم از طریق مردم و مقاومت سازمانیافته است و گفتم: «سیاست سازش و مماشات، رژیم آخوندی را در ادامه سیاست‌هایش تشویق و بالمال جنگ را به کشورهای غربی تحمیل می‌کند». «بیایید نگذاریم که تجربه مونیخ با آخوندهای مسلح به بمب اتمی، تکرار شود» و حالا می‌بینیم که مماشات با رژیم، جنگ را تحمیل کرده است. امروز هم تاکید می‌کنم که لازمه صلح و امنیت پایدار در این منطقه از جهان تغییر رژیم ایران به‌دست مردم و مقاومت ایران است.
مقاومت ما از ابتدا گفت افعی کبوتر نمی‌زاید و دیکتاتوری دینی اصلاح‌پذیر نیست. به‌دنبال صدور تروریسم و بنیادگرایی و تسلیحات اتمی است و از غنی‌سازی دست برنمی‌دارد. این هم به اثبات رسید.
گفتیم که مذاکره و مماشات با این رژیم، به‌جایی نمی‌رسد و تنها وقت‌کشی و فرصت دادن به رژیم است. این هم واقعی بود و به اثبات رسید.
این مقاومت ما بود که نخستین بار در مرداد۱۳۸۱، از تأسیسات پنهان اتمی رژیم آخوندی پرده برداشت. رئیس‌جمهور وقت آمریکا، معاون رئیس جمهور، وزیرخارجه و مشاور امنیت ملی آن کشور، بارها به این حقیقت اشاره کردند که جهان از پروژه بمب‌سازی رژیم بی‌خبر بود و این مقاومت ایران بود که دنیا را بیدار کرد. در غیر این صورت، رژیم بمب‌ها را مخفیانه ساخته بود. در آن روز صورت مسأله این بود که چه باید کرد؟
من از همان زمان، بر راه حل سوم تأکید می‌کردم. به این معنا که نه مماشات و نه جنگ، بلکه تغییر رژیم از طریق مردم و مقاومت سازمانیافته و مشروع و عادلانه آن‌ها…
منظورم از این یادآوری تأکید بر حقانیت و اصالت راه‌حل سوم است. ما گفتیم نه پول می‌خواهیم و نه سلاح، بلکه فقط می‌خواستیم و می‌خواهیم مانند شما اروپایی‌ها، در مقابل فاشیسم از نوع دینی آن مقاومت کنیم و این مقاومت به‌رسمیت شناخته شود. فقط همین. ولی این حق تا امروز از ملت ما و مقاومت ما دریغ شده است.
سخنرانی در پارلمان اروپا – استراسبورگ
۲۸خرداد ۱۴۰۴- ۱۸ژوئن ۲۰۲۵
چرا راه حل سوم؟
استبداد مذهبی حاکم بر ایران، ازیکسو در داخل کشور مرزهای جدیدی را در نقض حقوق‌بشر در نوردیده و ازسوی دیگر … به بزرگ‌ترین چالش جامعه بین‌المللی تبدیل شده است.
پاسخ به این چالش، نه فقط برای مردم ما، بلکه برای صلح و آرامش جهان حیاتی است. …
در پاسخ به این چالش معمولا از دو گزینه صحبت می‌شود. یکی سازش با رژیم آخوندی با هدف مهار یا تغییر تدریجی، که این سیاست، در دو دهه گذشته، توسط کشورهای غربی دنبال شده است.
گزینه دیگر، سرنگونی ملایان از طریق جنگ خارجی است مانند آنچه در عراق روی داد و هیچکس خواستار تکرار آن در ایران نیست.
ملاهای تهران و کسانی که در وضع موجود منفعت دارند، این را الغا می‌کنند که هر تغییر جدی، مستلزم جنگ خارجی است و گزینه‌ای جز سازش وجود ندارد. اما ما می‌گوییم یک راه حل سوم وجود دارد: تغییر توسط مردم و مقاومت ایران.
اگر موانع خارجی برداشته شود، مردم و مقاومت ایران توانایی و آمادگی این تغییر را دارند و این تنها راه جلوگیری از جنگ خارجی است. امتیاز دادن به ملایان آلترناتیو جنگ خارجی نیست و آن‌ها را از اهداف شومشان منصرف نخواهد کرد. به‌یاد بیاوریم که روز بعد از قرار داد ۱۹۳۸مونیخ، وینستون چرچیل در پارلمان انگلستان گفت: «شما بین جنگ و تسلیم خفت‌بار، ننگ و تسلیم را انتخاب کردید ولی متعاقبا جنگ را خواهید داشت». بیایید نگذاریم که تجربه مونیخ، با ملایان مسلح به بمب اتمی، تکرار شود….
پاسخ بنیادگرایی دموکراسی
رژیم قرون وسطایی ولایت فقیه ظرفیت رفرم ندارد. اصل ولایت فقیه، اصل اساسی قانون اساسی رژیم است. این اصل حتی با رفراندوم قابل تغییر نیست. این اصل مبنای همه قوانین و عملکردهای رژیم است. این اصل قوای مجریه ومقننه و قضائیه و نیروهای مسلح را تماما درسلطه ولی فقیه قرار می‌دهد. رای مردم درمقابل ولی فقیه پشیزی ارزش ندارد. نمایش‌های انتخاباتی ابزاری برای تحکیم سلطه ولی فقیه است. زن ستیزی، ذاتی این رژیم و وسیله‌یی برای انقیاد کل جامعه است. فاشیسم مذهبی برای بقا به صدور بنیادگرایی نیاز دارد. …
من بازهم هشدار می‌دهم: سیاست‌های اروپایی، مانند دیالوگ انتقادی، ارتباط سازنده و دیالوگ حقوق‌بشر، چیزی را دراین رژیم تغییر نمی‌دهد.
مماشات، نه راه مهار رژیم است، نه راه تغییر رژیم است. نه راه پرهیز ازجنگ است.
مماشات با بنیادگرایی فقط به رشد آن منجر می‌شود. پاسخ بنیادگرایی، دموکراسی است.
ما مجبور به انتخاب بین مماشات یا جنگ نیستیم. معادله «یا جنگ و دخالت نظامی یا مماشات» یک فریب سیاسی است. راه‌حل سوم در دسترس است. مردم و مقاومت سازمانیافته آن‌ها، ظرفیت و توانایی تغییر را دارند. ایران دارای تمدنی باستانی و فرهنگی غنی است. ایران مهد تمدن اسلامی است .ایران سه انقلاب و نهضت بزرگ در قرن بیستم داشته است. بنابراین، فریب بزرگ دیگر این است که گویا این جامعه، به این رژیم قرون‌وسطایی تن می‌دهد. … به‌رغم سرکوب وحشیانه، خیزش‌ها و قیام‌ها پیوسته تکرار شده است. …استمرار جنبش‌های اجتماعی، بیانگر خواست مردم برای تغییر و سرنگونی رژیم است.
مقاومت سازمانیافته با ۱۲۰هزار شهید و بیش از نیم‌میلیون زندانی سیاسی …، عمق و شدت و پایداری واکنش جامعه در برابر این رژیم را نشان می‌دهد. این مقاومت با ارائه یک آلترناتیو پلورالیستی، با شبکه گسترده اجتماعی و با ارتش آزادیبخش ملی، توان و پتانسیل تغییر را دارد. این مقاومت در سخت‌ترین شرایط داخلی و منطقه‌ای، جنبش مردم برای دمکراسی را نمایندگی کرده است.
سرکوب وحشیانه، ازنظرسیاسی وحشت ملایان را ازخطر سرنگونی به‌دست مردم و مقاومت بارز می‌کند.
چرا ملایان در همه معاملات و مرودات خود با سایر کشورها، خواستار اعمال فشار به مقاومت می‌شوند؟ … آیا همه این‌ها نشان‌دهنده واقعیت راه حل سوم و بیانگر ترس شدید رژیم از مقاومت سازمانیافته نیست؟
مقاومت سازمانیافته از عمق جامعه برخاسته است. سازمان مجاهدین خلق ایران ستون فقرات این مقاومت است … شبکه گسترده مجاهدین در سراسر ایران علاوه بر سازمان‌دادن و سمت‌دادن اعتراضات اجتماعی و تامین‌مالی و اطلاعاتی جنبش، مخفی‌ترین پروژه‌های اتمی، موشکی و تروریستی رژیم را با تکیه بر پایه مردمی خود برملا می‌کند.
مجاهدین با برداشت دموکراتیک و بردبار از اسلام، آنتی تز بنیادگرایی هستند و تفسیر خشونت‌بار و عقب‌مانده بنیادگرایان را افشا ومنزوی کرده‌اند. پیام مجاهدین اینست که ملاهای ایران اسلام را نمایندگی نمی‌کنند، آن‌ها دشمنان اسلام هستند.
شورای ملی مقاومت ایران، پارلمان مقاومت، ائتلافی از نیروهای دمکراتیک است که خواستار یک جمهوری مبتنی بر جدایی دین از دولت هستند. بیش از نیمی از اعضای شورا زنان هستند. این شورا با حضور اقلیت‌های مذهبی و قومی و تمایلات مختلف سیاسی، اکثریت جامعه ما را نمایندگی می‌کند و تضمین وحدت ایران بعد از سرنگونی ملایان و انتقال آرام قدرت است.
ما بارها به انتخابات آزاد تحت نظر ملل‌متحد فراخوانده‌ایم. چیزی که ملایان هرگز نمی‌پذیرند. دمکراسی برای ما نه‌تنها یک برنامه سیاسی، بلکه آرمانی است که ۱۲۰هزار عضو خانواده بزرگ مقاومت، از جمله ۶ عضو خانواده من، به‌خاطر آن جان باخته‌اند. شورا متعهد است حداکثر ۶ماه بعد از سرنگونی رژیم انتخابات آزاد مجلس موسسان را سازمان دهد و زمام امور را به منتخبان مردم واگذار کند تا زخم‌های عمیق جامعه را که نتیجه ۸۰سال دیکتاتوری است، التیام بخشند.
ما با پایبندی به معاهدات بین‌المللی، با علاقمندی به صلح و همزیستی خواستار ایرانی صلح‌دوست و خالی از سلاح‌های کشتار جمعی هستیم. ما می‌خواهیم با همکاری عموم مردم و فراهم کردن شرایط بازگشت مغزها و سرمایه‌هایی که از ایران فرار کرده‌اند و با دوستی با کشورهای مختلف جهان، میهن‌مان را که طی حکومت ملایان ویران شده است بازسازی کنیم. …
ما از غرب نه پول می‌خواهیم و نه سلاح، ما می‌خواهیم بین مردم و مقاومت از یکسو، و رژیم حاکم ازسوی دیگر، بیطرف باشند. حق مقاومت را نفی نکنند.
سخنرانی در پارلمان اروپا، استراسبورگ – ۲۵ آذر ۱۳۸۳- ۱۵ دسامبر ۲۰۰۴
