مریم رجوی در کنفرانس بین‌المللی پاریس

دوستان عزیز
می‌خواستم قبل از هر چیز عید قربان را تبریک بگویم از این‌جا به همه اشرفی‌ها به مردم ایران، به شما، به همه خواهران و برادرانمان در سراسر منطقه و در سراسر دنیا برای این‌که عید قربان یکی از بزرگترین اعیاد مسلمان‌هاست.
به‌خصوص برای مردم ایران که با ۱۲۰هزار فدیه آزادی، قدر این عید و ارزش آنرا خیلی خوب می‌دانند. زیرا ارزشهای والایی مثل آزادی و دمکراسی فدیه‌های گران قیمت می‌خواهد، هم‌چنان‌که اکنون خلق‌های منطقه این موضوع را تجربه می‌کنند. به هر حال از همه تلاش‌ها و فعالیت‌های شما سپاسگزارم.
حضار محترم
با پایداری مجاهدان اشرف، با یاری شما و با کوشش حامیان شریف مقاومت در سراسر جهان که شماری از آن‌ها در این کنفرانس حضور دارند، امروز جهان در کنار اشرف ایستاده است.
آخوندها و دست‌نشاندگان عراقی‌شان در انزوا و منفوریت به‌خود می‌پیچند. اما از نیات شوم خود درباره اشرف دست برنداشته‌اند. پس باید مبارزه برای حفاظت و حقوق ساکنان اشرف را صد چندان کنیم.

روز ۱۲آبان ۴۲نماینده کنگره آمریکا از دبیرکل ملل متحد خواستند که مقر کمیساریای عالی پناهندگان و کمیساریای عالی حقوق‌بشر را در اشرف بنا کند تا در همکاری با یونامی و هیأت نظارت ملل متحد در محیطی امن برای پناهندگی ساکنان اشرف کار کند.
روز ۱۲آبان هم‌چنین، نماینده ملل متحد در عراق اعلام آمادگی کرد که با تمام امکانات ملل متحد برای حل این بحران تلاش کند.
روز ۱۱ آبان کمیته خارجی کنگره در قانون مصوب خود تأکید کرد که دولت عراق نباید کمپ اشرف را ببندد تا زمانی که کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد بتواند پروسه خود را تکمیل کند.

روز ۱۰ آبان عفو بین‌الملل در بیانیه عمومی خود از دولت عراق مصرانه خواست که این ضرب‌الاجل را تمدید کند.
روز ۷ آبان، ۱۸۰نماینده پارلمان اروپا همین درخواست را اعلام کرده‌اند.
در سراسر ماه مهر و آبان، هر روز از کشوری یا پارلمانی و یا یک ارگان بین‌المللی، صدایی بلند برای لغو ضرب‌الاجل و احقاق حقوق اشرفی‌ها در جهان پیچید. با این همه دولت عراق گوش خود را به‌تمام دنیا بسته و تنها و تنها به‌دستورات فاشیسم مذهبی تهران گوش می‌کند.
درست به‌همین دلیل باید مظلومیت و دادخواهی ساکنان اشرف و تمام مردم ایران را صدبار بیشتر فریاد کرد و همان‌طور که مسعود رجوی گفت:« اگر مانند مجاهدان آزادی‌ستان اشرف چون کوه استوار بمانید و بهای آن‌را هم هر چه باشد بپردازید، دنیایی به حمایت برمی‌خیزد و بشریت معاصر با ارزش‌های بدون مرز انسانی با آزادی‌خواهی خود درکنار ملت ما قرار می‌گیرد».

دوستان عزیز
روز ۱۲آبان، در کنفرانس مشترکی با حضور نماینده دبیرکل ملل متحد در عراق، مشاور نخست وزیر عراق گفت اگر بر سر یک راه‌حل سریع توافق شود، دولت عراق تمدید ضرب‌الاجل را در نظر می‌گیرد.
کم‌تر از دو ساعت پس از این اظهارات، دولت عراق با انتشار یک بیانیه رسمی بار دیگر بر بستن اشرف در پایان سال جاری تأکید کرد. یعنی به روشنی نشان داد که مانع اصلی بر سر راه همه تلاش‌ها و راه‌حل‌هاست. در غیر این صورت، اگر دولت عراق خواهان راه‌حل است، قبل از هر چیز باید بساط ۳۰۰بلندگویی را جمع کند که در همین لحظه در حال تهدید اشرفی‌ها به مرگ و نابودی است. کما این‌که باید محاصره ظالمانه اشرف را بشکند. محاصره‌یی که از هر نظر چه به لحاظ پزشکی و دارویی و یا از نظر لجستیک و سوخت، ساکنان اشرف را در مضیقه بسیار قرار داده است. باید به‌این محاصره خاتمه دهد و به کمیساریا اجازه بدهد کار خود را هرچه سریع‌تر در اشرف شروع کند.
بله، همه راه‌حل‌ها در دسترس است، اما اولین قدم این است که لوله سلاح‌ها را از روی شقیقه مجاهدین بردارند. این ضروری است همین حالا.
دوستان عزیز
به کارنامه دولت عراق در این مدت توجه کنید:
هم‌چنان که عفو بین‌الملل اخیرا در بیانیه فوری خود خاطر نشان کرد، هیچ‌گونه تحقیقاتی توسط دولت عراق درباره جنایت ۱۹ فروردین تا به‌حال صورت نگرفته است. و روشن است که دولت عراق هم‌چنان به ممانعت از تحقیقات ادامه می‌دهد.
دولت عراق هم‌چنین مانع آن شد که هیأت‌های کنگره آمریکا و پارلمان اروپا از اشرف بازدید کنند و حاضر نشد با مأموریت نماینده شخصی خانم اشتون همکاری کند و از همه مهم‌تر این که با ایجاد موانع متعدد، هرگونه حرکتی در جهت انتقال ساکنان اشرف به کشور ثالث را سد می‌کند.
این ممانعت‌ها‌ تاکنون به سه شکل عمده عمل کرده است:
نخست، کارشکنی علیه تصمیم کمیساریای عالی پناهندگان برای تعیین استاتوی ساکنان اشرف.
هم‌چنان که می‌دانید در ۲۲شهریور گذشته کمیساریا رسما ساکنان اشرف را پناه‌جویان مشمول حفاظت‌های پایه‌یی اعلام کرد. از آن زمان تا همین امروز دولت عراق پروسه تعیین استاتوی پناهندگی ساکنان اشرف توسط کمیساریا را مختل کرده و به آن‌ها اجازه کار نداده، حال آن که برخورداری از استاتو پناهندگی لازمه انتقال به کشور ثالث است.

دومین کارشکنی دولت عراق تلاش برای جابه‌جایی اجباری ساکنان اشرف در داخل عراق را به عنوان یک ضروریت قبل از هر تصمیم قبل از هر نوع پروسه و قبل از هر کار در دستور کار خود قرار داده. چنان‌که در پنجم آبان گذشته سرپرست وزارت کشور عراق فاش کرد دولت عراق قصد دارد در پایان ضرب‌الاجل، ساکنان اشرف را پخش کند و در پادگان‌هایی در استان‌های مختلف عراق محبوس کند و سپس آن‌ها را به فاشیسم مذهبی حاکم بر ایران تحویل دهد.

زمینه چینی برای جابه‌جایی اجباری که مدتی سفارت آمریکا نیز در بغداد از آن حمایت می‌کرد، فقط باعث اتلاف وقت چند ماهه گذشته شد و به طرح حفاظت ساکنان اشرف و انتقال آنان به کشور ثالث لطمه جدی زد.
اما سومین کارشکنی، تعیین ضرب‌الاجل برای بستن اشرف تا پایان ماه دسامبر است که فضا و فرصت لازم برای هرگونه راه‌حل مسالمت‌آمیز به‌خصوص پروسه بازاسکان را از بین می‌برد.
این ضرب الاجل، دستور‌العمل آخوندهای تهران و موضوع اصليِ قرارداد ۷ ماده‌یی میان رژیم و دولت عراق است.
در حالی که کمیساریای عالی پناهندگان خواستار به‌تعویق انداختن ضرب‌الاجل شده، و هم‌چنان که گفتم بسیاری از پارلمان‌ها و سازمان‌های بین‌المللی‌ می‌گویند این ضرب‌الاجل هیچ مشروعیتی ندارد و باید به سرعت کنار گذاشته شود.

دوستان عزیز
مقاومت ایران و ساکنان اشرف، جز نابودی و تسلیم برای هر گزینه‌یی دیگری آماده بوده و هستند.
ساکنان اشرف در ماه‌های گذشته هفت راه حل را به همه مقامات ذیصلاح پیشنهاد کرده‌اند. از جمله این طرح‌‌ها که اغلب در اختیار خبرنگاران و مقامات بین‌المللی گذاشته شده، انتقال به کشورهای اروپا، انتقال به کشورهای همسایه، و سایر طرح‌هاست.
از فردای ۱۹ فروردین تا به‌حال در نامه‌های متعددی به دولت آمریکا خواستار انجام مسئولیت آن‌ها برای حفاظت ساکنان اشرف تا هنگام بازاسکان آن‌ها شده‌ام. در صدها نامه به رهبران کشورهای اروپا و به رهبران کشورهای عرب و خاورمیانه، آن‌ها را به حمایت از طرح انتقال ساکنان و تأمین حفاظت آن‌ها فراخوانده‌ام. ده‌ها بار به دبیر کل ملل متحد و نهادهای سازمان ملل نامه نوشتم و از آن‌ها تقاضا کردم که ناظران خود را تا پایان انتقال اشرفی‌ها در آن‌جا مستقر سازند. ما به آن‌ها گفته‌ایم و باز هم می‌گوییم که حاضریم هزینه حفاظت ناظران ملل متحد را نیز تأمین کنیم. در نامه‌های متعدد و در بسیاری ملاقات‌ها از مقام‌های کشورهای اروپا تقاضا کرده‌ام که لااقل شماری از مجروحان سخت حمله ۱۹ فروردین را بپذیرند.

اما متأسفانه تا به‌حال پاسخ مثبت اندکی دریافت‌کرده‌ام. با این‌همه باز از جامعه جهانی می‌خواهم توانایی‌اش را برای جلوگیری از جنایت جدید در اشرف به‌کار بگیرد.
وقتی که دولت عراق تمام راه‌ها را به بن‌بست کشانیده، نباید در برابر آن بی‌تفاوت ماند. نباید اجازه داد سربرنیستای دیگری رخ دهد. و نباید اجازه داد تجربه جابه‌جایی‌های دوران نازی‌ها تکرار شود. این مسئولیت جامعه جهانی از جمله فرانسه و انگلستان و سایر کشورهای اروپایی است که هم مسئولیت اخلاقی و هم مسئولیت قانونی بر طبق اصل آرتوپی (حق حفاظت) دارند.
فرانسه، انگلیس و شماری از اعضای اتحادیه اروپا در قبال سرنوشت مردم بنغازی احساس مسئولیت کردند. این بسیار عالی بود؛ زیرا آن‌ها در معرض یک قتل‌عام بودند. این وضع عیناً در مورد اشرف هم هست.

باید تأکید کرد که خروج قوای آمریکا از عراق، مسئولیت دولت این کشور درباره حفاظت ساکنان اشرف را منتفی نمی‌کند. طی دوره ریاست جمهوری آقای اوباما، تا کنون دو قتل‌عام در اشرف رخ داده است. بنا به فیلم‌ها و شواهد قطعی، اگر دستور مافوق نبود، قوای آمریکا قادر به جلوگیری از فاجعه بودند‌. به قول فرماندار رندل، که اینجا حضور دارد، به آنان دستور داده شد به اشرف پشت کنند و با خروج خود اجازه دهند که این قتل‌عام صورت بگیرد. از یاد نمی‌بریم که دولت کنونی آمریکا حفاظت اشرف را در شرائطی به دولت دست نشانده رژیم آخوندی در عراق داد که می‌دانست دولت عراق قصد سرکوب آن‌ها را دارد.
دولت آمریکا هم‌چنین قرارداد امضا شده خود با تک تک ساکنان اشرف درباره حفاظت آن‌ها را زیر پا گذاشته است. به علاوه، دولت آمریکا با تأخیر غیرقانونی در حذف نام مجاهدین از لیست، به دولت عراق برای سرکوب و محاصره ساکنان اشرف مجوز داده است.
به گفته ژنرال شلتون، آمریکا، همه امکانات را برای حل مساله اشرف و مجاهدین درا ختیار دارد. و همان‌طور سناتور توریسلی خطاب به آمریکا گفته است: اگر تن به خواست ملاها برای از بین رفتن ساکنان اشرف بدهید، و اگر هیچ اپوزیسیونی در برابر ملاها در هیچ کجای کره ارض نباشد، آیا باور دارید که این آخرین خواسته رژیم ایران خواهد بود؟

بنابراین هم چنان که این دولتمردان بزرگ بارها بازخواست کرده اند، بر رأی دهندگان آمریکا و منتخبان آن‌ها هم هست که از دولت خود بازخواست کنند و بپرسند:
چرا دولت آمریکا با پول مالیات‌ دهندگان، سلاح‌ها و هاموی‌هایی در اختیار دولت عراق قرار داده است که از آن برای کشتار فرزندان به پاخاسته مردم ایران استفاده می‌کند؟
چرا دولت اوباما در حرف با آخوندها مخالفت می‌کند اما در عمل با تحت فشار گذاشتن مقاومت مردم ایران، رژیم حاکم را تقویت می‌کند؟
تا آن‌جا که به مردم ایران برمی‌گردد، ما به دولت آمریکا می‌گوییم باید پاسخگوی خون‌هایی باشد که در دو سال گذشته به ناحق در اشرف بر زمین ریخته شد و باید به تمام مسئولیت‌های خود در امر حفاظت ساکنان اشرف عمل کند؛ به‌خصوص که در حال حاضر خوشبختانه جبهه بین‌المللی گسترده‌یی از انسان‌های والا با ارزش‌های بدون مرز انسانی شکل گرفته. آن‌ها دولتمردان، ژنرال‌ها منتخبان و دوستان بزرگترین مقاومت سازمان یافته علیه دیکتاتوری آخوندها هستند.
پس وای به حال آخوندها و وای به حال دیکتاتورها و وای به روزی که دولت‌های غرب بخواهند پاسخ بدهند که با تعهدات و قول‌ها و ارزش‌های ملت‌هایشان چه کرده‌اند.
و درود به این انسان‌های والا که در سیاه‌ترین دوران تاریخ مردم ایران در کنار مردم ایران و مقاومت ایران جبهه‌یی به این گستردگی شکل داده‌اند

دوستان عزیز!
راه حل بحران اشرف در دسترس است. راه‌حلی هزاربار ساده‌تر و شدنی‌تر از راه حل بنغازی. زیرا نه به دخالت نظامی نیاز دارد نه به هزینه کلان.
راه حل، عبارت است از بردن مساله اشرف و مقاومت ایران به شورای امنیت برای استقرار کلاه‌آبی‌های سازمان ملل و تیم مانیتورینگ به طور دائم در اشرف برای حفاظت از ساکنان در خلال باز اسکان. این مسئولیت مشخص دبیرکل ملل متحد، دولت آمریکا و اتحادیه اروپاست و ما جامعه جهانی را فرا می‌خوانیم که در کنار مردم ایران و مقاومت آن قرار بگیرند.
ما آن‌ها را فرا می‌خوانیم که برای لغو ضرب الاجل سرکوبگرانه و برای نجات جان و زندگی هزاران انسان بی‌گناه و بی‌دفاع تلاش کنند. به خصوص در دورانی که بهار عرب شکوفا شده و به‌پیش می‌رود و مقابله با دیکتاتوری آخوندها و حمایت از مقاومت سازمان‌یافته مردم ایران در برابر آن‌ها بیش از هر زمان دیگر ضروری‌تر است.
با تشکر از همه شما