کارزار نه به اعدام

اعدام و اعدام، این است وفاق جناح‌های رژیم آخوندی در مقابل مردم ایران

آمار تکان‌دهنده است. هر روز یک جوان حلق آویز می‌شود.
از زمان انتصاب رئیس جمهور جدید خامنه‌ای (پزشکیان) در ماه مرداد و کابینه دست‌‌‌نشانده او تا همین امروز (۲۶شهریور)…، بیش از ۱۶۰نفر اعدام شده‌اند.
در رژیم آخوندی، اعدام فقط یک مجازات نیست، بلکه ابزاری برای تقویت حاکمیت رژیم است
در یک جنایت هولناک، یک جوان به نام محمد میرسوی چند ساعت پس از بازداشت، زیر شکنجه کشته شد. نیروهای امنیتی رژیم، سرکوب زنان و جوانان را تشدید کرده و آن‌ها را با اتهامات ساختگی در معرض دستگیری خودسرانه و خشونت قرار داده‌اند.
رژیم می‌خواهد با اعدام و سرکوب روزانه، سپری در مقابل قیام مردم خشمگین ایران ایجاد کند.
مردمی که هر روز به‌خاطر نپرداختن حقوق‌شان مثل کارگران، به‌خاطر فشارها و استثمار در محیط کارشان مثل پرستاران، به‌خاطر غارت حق و حقوقشان مثل بازنشستگان و به‌خاطر نابودی شغل‌شان به‌خاطر کم‌آبی مثل کشاورزان هر روز در خیابان‌ها در حال اعتراض و اعتصاب‌اند.
در حالی‌که فقر و تهدیستی گریبانگیر عمده افراد جامعه هست اما رئیس جمهور این رژیم برخلاف وعده‌هایش، جراحی اقتصادی را از سفره‌های مردم فقیر و محرومی شروع کرده و از راه نرسیده نان را گران کرد.
روشن است که گرانی نان، بلافاصله گرانی سایر محصولات را به‌دنبال خودش دارد، که معیشت مردم به آن وابسته است.
و در همین هیاهوی گرانی نان، وعده گران شدن بنزین را هم می‌دهد.
رژیم آخوندی هیچ مشروعیتی ندارد و جنایت‌ها و غارتگری‌هایش برای حفظ قدرت به نتیجه نمی‌رسد.
میان این حاکمیت و مردم ایران در ۴دهه دریایی از خون بهترین فرزندان مردم ایران قرار دارد.
اعدام، فقط داستان امروز نیست، داستان تقابل رژیم اعدام و قتل‌عام با مردم ایران در ۴۵سال گذشته است که تمام جامعه را در بر گرفته است؛ از پیروان مذاهب مختلف تا ملیت‌های سرکوب ‌شده بلوچ و کرد و عرب.
از حاکمیت خمینی در سال ۱۳۵۷ که با سرقت انقلاب ضدسلطنتی مردم ایران شروع شد، هزاران نفر از اقشار و طیف‌های مختلف ایران، جوان و نوجوان، محصل، دانشجو، پزشک و پرستار، مهندس و معلم و کارگر و ورزشکار، تا فرزندان مردم ایران از ملیت‌ها یا پیروان مذاهب مختلف اعدام یا کشته شدند..
در سال ۱۳۶۷ با فتوای وحشتناک خمینی، بیش از ۳۰هزار زندانی سیاسی حلق‌آویز شدند ۹۰درصد از اعدام شدگان اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق بودند. از آن زمان تا امروز تلاش جنبش دادخواهی از جمله برای ثبت اسامی سایر زندانیان قتل‌عام‌ شده ادامه دارد.
تا حاکمیت خامنه‌ای، که هر روز از پیکر این خلق و میهن خون می‌چکد. سال گذشته ۸۶۴نفر اعدام شدند. در سال ۱۳۹۸ حداقل ۱۵۰۰تن و در سال۱۴۰۱ ۷۵۰تن در جریان قیام سراسری به ضرب گلوله پاسداران به‌شهادت رسیدند.
با تلاش‌های بی‌وقفه مقاومت ایران و مدافعان حقوق‌بشر، سازمان ملل تا امروز هفتاد قطعنامه درباره نقض حقوق‌بشر توسط آخوندها تصویب کرده.
همواره گفته‌ایم که راه مقابله با رژیم اعدام و قتل‌عام، اعتراض و شورش و گسترش مقاومت و قیام برای سرنگونی است.
رو در روی رژیم اعدام و قتل‌عام باید از کارزار «نه به اعدام » فعالانه حمایت کرد و آن‌را گسترش داد.
و تا آنجا که به جامعه بین‌المللی هم برمی‌گردد باید سیاست کهنه مماشات با سر مار ولایت در تهران خاتمه داده شود.
کشورها روابط خود را با رژیم آخوندی به توقف اعدام مشروط کنند.
و حق مبارزه مردم ایران برای سرنگونی رژیم ‌آخوندی را به‌رسمیت بشناسند.
آن‌چه مسلم است اینست که این رژیم هیچ راهی برای فرار از سرنگونی ندارد و اراده زنان و جوانان این وطن، بر قیام و مبارزه تا به آخر برای آزادی و رهایی است.