کنفرانس ژنو؛ وظایف جامعه بین‌المللی در قبال ایران ـ اشرف
نمایندگان مجلس ژنو، نمایندگان سازمان‌های مدافع حقوق‌بشر
و همه شخصیت‌های سیاسی و دیپلمات‌های محترم؛ به همه شما درود می‌فرستم.
از ابتکار اکثریت نمایندگان مجلس سوئیس در انتشار بیانیه‌یی در حمایت از اشرف و مقاومت ایران تقدیر می‌کنم.این کنفرانس، هم‌زمان با بهاران ملت‌های شمال آفریقا و خاورمیانه است. آن‌ها دیگر زندگی زیر سایه استبداد و فقر را تحمل نمی‌کنند.از این رو با فداکاری بسیار در طلب دمکراسی و آزادی هستند.این وضعیت، تجدید نظر در سیاست دولت‌های غرب نسبت به خاورمیانه و مشخصاً دیکتاتوری حاکم بر ایران را اجتناب ناپذیر کرده است.
مردم ایران در هفته‌های اخیر بارها برای تغییر رژیم قیام کرده‌اند. بنابراین، ایستادن در کنار یک فاشیسم مذهبی بیش از همیشه شنیع است. هم‌چنین شاهد تهدید آشکار رژیم ملایان علیه کشورهایی هستیم که در حال طی کردن دوران گذار هستند. و سرانجام شاهد رسوایی سیاستی هستیم که تاکنون حقوق‌بشر مردم کشورهای خاورمیانه را نادیده گرفته است.
امروز کشتار و نقض حقوق‌بشر توسط رژیم‌های دیکتاتوری در خاورمیانه و شمال آفریقا، انزجار جهانی را برانگیخته است. اما چند برابر بیش از مجموع اعدام‌های سیاسی در تمام این کشورها، ملایان در ایران اعدام کرده‌اند.
از این رو ملل متحد باید وضع ایران را در صدر اولویت‌های خود قرار بدهد.
یادآوری می‌کنم که در نزدیک ژنو ، پروفسور کاظم رجوی بر اساس دستور مقامات رژیم ترور شد. گناه او دفاع از حقوق‌بشر در ایران بود.
این بسیار شرم آور است که به جای مجازات ملایان و مقام‌های دست‌نشانده آن‌ها، حالا ممنوعیت سفر آن‌ها به اروپا لغو می‌شود تا بتوانند در اجلاس شورای حقوق‌بشر در ژنو حضور یابند.
وانگهی، پس از شورش ملت‌های منطقه علیه سرکوب و نقض حقوق‌بشر، جای آن است که شورای حقوق‌بشر ملل متحد به رویکرد قبلی خود خاتمه بدهد.
این غیرقابل تحمل است که سرکوب و اعدام‌ها به‌خصوص اعدام زنان در ایران، این‌گونه با سکوت رو‌به‌رو می‌شود.
من از یک فاجعه در ایران صحبت می‌کنم. از یک جنگ دائمی علیه مردم ایران.
با دستگیری‌های روزانه به طور متوسط ۲هزار نفر، با صدها اعدام که سال به سال بیشتر می‌شود. با شکنجه‌ها و تجاوز‌های دائمی و زندانیان.
لازم است که شورای حقوق‌بشر تعهدات تازه‌یی در دفاع از استانداردهای حقوق‌بشر بپذیرد.
به مناسبت برگزاری این کنفرانس در سوئیس، ضروری است به یک تناقض چشمگیر اشاره کنم.
سوئیس از یک سو مقر نهادهای بین‌المللی مدافع حقوق‌بشر است. از این رو نام سوئیس امدادرسانی به سرکوب‌شدگان را تداعی می‌کند.
از سوی دیگر دولت سوئیس یکی از مهم‌ترین طرف‌های معامله و مماشات با بزرگترین ناقض حقوق‌بشر در عالم است.
در دوره روی کار آمدن پاسدار احمدی نژاد، سوئیس روابط اقتصادی خود با این رژیم را ۲ برابر کرده است. در سال ۲۰۱۰سال گسترش تحریم بین‌المللی ملایان، سوئیس نزدیک به ۹۰۰نوع کالا به ایران صادر کرده است. کالاهایی که بخشی از کلیدی‌ترین نیازهای رژیم ملاها محسوب می‌شود
اجازه بدهید به فشارهای سرکوبگرانه ملایان علیه اشرف اشاره کنم.
جایی که رژیم بیشترین تهدید را از آن احساس می‌کند.
از شروع سال ۲۰۰۹اشرف تحت محاصره شدید دولت عراق قرار گرفته است.
ممنوعیت‌های بسیاری به اجرا گذاشته‌اند. هم برای دیدار خانواده‌های اشرفی‌ها و وکلای آن‌ها، هم برای ورود بسیاری از نیازهای پایه‌یی و حتی مواد غذایی و پوشاک.
در ماه‌های اخیر، از ورود پزشک متخصص یا جراح به بیمارستان اشرف ممانعت می‌شود، ورود شمار زیادی از داروها منع شده است. سیاست ملایان در این زمینه زجرکش کردن بیماران است.
یک نمونه مهدی فتحی است. به علت عدم رسیدگی به موقع، او در ۱۰دسامبر گذشته پس از یک سال درد و رنج، درگذشت. نمونه دیگر کاظم نعمت‌اللهی است که از یک سال پیش به دلیل عدم درمان، هر دو کلیه‌اش در حال از کار افتادن ا ست.
این‌جا شما عکس‌های اشرفی‌هایی را می بینید که نیاز فوری به درمان و پزشکان متخصص دارند. اما کمیته سرکوب برای آن مانع ایجاد می‌کند.
از یک سال پیش مأموران وزارت اطلاعات با نصب بلندگوهای قوی در اطراف اشرف، ۲۴ساعته با صدای گوش‌خراش در حال تهدید علیه ساکنان اشرف هستند
در غیاب یک واکنش جدی بین‌المللی، تعداد بلندگوها از ۲۰عدد به ۲۱۰عدد رسیده است.
یک عامل تهدیدهای دیکتاتوری ایران است. ملاهایی که امروز در محاصره قیام‌ها و جوانان، قادر به حفظ ثبات خود نیستند و آینده‌یی برای خود نمی‌بینند.
عامل دیگر، وضعیت دولت عراق است،که قدرتش مدیون حمایت ملاهاست.
دولتی که در مواجهه با اعتراض‌های مسالمت‌آمیز مردم عراق در ۲۵فوریه چندین نفر را در خیابان‌ها به قتل رساند. دولتی که ۱۱تن از ساکنان اشرف در ژوئیه ۲۰۰۹را به قتل رساند. چنین دولتی صلاحیت و نیت حفاظت اشرف را ندارد.
به همین دلیل، تصمیم ایالات متحده مبنی بر انتقال مسئولیت حفاظت اشرف به دولت عراق یک خطای بزرگ بود. این تصمیم ناقض قوانین بین‌المللی بود.
وانگهی دولت آمریکا طبق قراردادی با یکایک ساکنان اشرف، متعهد به حفاظت آن‌ها شده بود. در این زمینه سازمان ملل متحد نیز مسئولیت دارد که اشرف را تحت نظارت خود قرار دهد.
از این رو پیشنهاد ما این است که؛ اولاً باید هیأتی از سوی ملل متحد برای نظارت دائمی در اشرف مستقر شود.
ثانیاً نیرویی از ایالات متحده حفاظت این هیأت را برعهده بگیرد.
از همه دولت‌ها و مجامع بین‌المللی می‌خواهم که:
1 ـ با توقف خرید نفت از آخوند‌ها، مشارکت در تأمین هزینه سرکوب مردم ایران را متوقف کنید.
2 ـ پرونده نقض حقوق‌بشر رژیم آخوندی را به شورای امنیت ارجاع دهید. ما بر تعیین گزارشگر ویژه ملل متحد در مورد حقوق‌بشر ایران تأکید داریم. روابط سیاسی خود با این رژیم را به آزادی تمام زندانیان سیاسی و توقف اعدام‌ها مشروط کنید.
3 ـ ترتیبات ضروری برای صدور حکم جلب بین‌المللی خامنه‌ای به جرم جنایت علیه بشریت را فراهم سازید.
4 ـ برای لغو محاصره اشرف، لغو ممنوعیت دارو و برچیدن بلندگوها دراشرف به اقدام‌های فوری دست بزنید.
برای اجلاس شما آرزوی موفقیت می‌کنم.
و از همه شما متشکرم
