پیام به‌مناسبت شهادت غلامحسین کامبیز اشرفی

خواهران و برادران عزیز
مجاهد خلق غلامحسین کامبیز اشرفی (سلیمان) از میان ما پرکشید.
شهید و صدیق مجاهد و موحد.
انسانی پاک و یگانه و صمیمی که اکنون به جاودانه‌ فروغ‌های آزادی پیوسته است.
شهادت مجاهد خلق سلیمان را به خانواده محترم اشرفی و همه خانواده‌های دردمند تسلیت می‌گویم. به همه شما که از شهادت ناگهانی سلیمان، دل‌هایتان به‌درد آمده است تسلیت می‌گویم. و به خواهران و برادرانش در اشرف و لیبرتی که به‌خاطر از دست دادن‌ چنین گوهری متأثر شده‌اند تسلیت می‌گویم.

تحمل داغ و درد از دست دادن‌ سلیمان یا قهرمانانی که در ۱۹فروردین و شش و هفت مرداد به‌شهادت رسیدند بخشی از بهایی است که شما برای آزادی‌ مردم ایران می‌پردازید.
روزها و ماه‌ها و سال‌ها می‌گذرد همه چیز دگرگون می‌شود و از یادها می‌رود اما آنچه می‌ماند نیکی‌ها و صمیمیت‌‌ها، و فداکاری‌هاست.
از این نظر سلیمان و وارستگی و فروتنی او همیشه ماندگار و از یادنرفتنی است.
مجاهدی که عطر صفا و صمیمیتش صلابت و استحکامش، مایه‌گذاری و مجاهدتش دیگران را تحت تأثیر قرار می‌داد و هر جا که بود محبت و یکدلی برمی‌انگیخت.

گواهی می‌کنیم که از آغاز جوانی که به صفوف مجاهدین پیوست تا لحظه شهادت همه هستی‌اش را در مجاهدت و مبارزه برای آزادی‌ مردم ایران گذاشت.
گواهی می‌کنیم که واقعا گوهر بی‌بدیلی بود از آنها که همچون پاره‌یی از وجود مسعود رجوی در همه حال به تعهدات‌ آرمانی‌‌ خود و به ارزش‌های انقلاب درونی‌ مجاهدین مؤمن و وفادارند.
گواهی می‌کنیم که هیچگاه برای خود چیزی نخواست. یکسره د‌ر پی‌ تعهد بزرگ انقلاب و سازمانش بود و از مظاهر نسلی بود که خود را فدای انتخاب آزادانه مردم ایران کرده‌اند.

حالا سلیمان ‌‌در میان ما نیست. او نزد رضا و مهرداد رفت. نزد جاودانه ‌فروغ‌ها و همه آنها که مایه سرفرازی مجاهدین و مردم ایرانند.
بله، خوشا ملت ایران که چنین سرداران و فرزندانی دارد که در سیاه‌ترین شبهای تاریخ ایران، در هنگامی که سرکوب و دیکتاتوری همه جا را سیاه و سرد و سخت و خاموش کرده بود، جسارت قیام‌کردن، فریاد کشیدن، مبارزه کردن، قیمت دادن و ایستادگی و پایداری را نه تنها خودشان داشتند. بلکه آنرا ترویج کرده و گسترش دادند.
بله سلیمان به ظاهر نیست اما یادش و اثرش باقی است و همیشه ماندگار خواهد بود و ارزش‌هایی که در این مبارزه خلق کرد، الگویی برای همه خواهد شد.
درود و رحمت خدا بر او باد.

يَا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمئنه
ارْجعی إلَى رَبكْ رَاضیه مَّرْضیه